“…Έχει αναφερθεί επίσης ότι φύλλα προσβλημένων φυτών φράουλας (Gourley & MacNab, 1964;Jordan, 1971), βαμβακιού (Benken & Khakimov, 1964;Benken, 1965;Wilhelm & Taylor, 1965;Evans et al, 1966;Brinkerhoff, 1969), και πατάτας (McKeen, 1976), καθώς επίσης μίσχοι προσβλημένων δέντρων ελιάς (Tjamos & Botseas, 1988;Tjamos & Tsourgiani, 1990), μελιάς {Fraxinus sp.) [Rijkers et al, 1992] και Νορβηγικού σφενδαμιού {Acer platanoides L.) [Hiemstra, 1997] συμβάλλουν στην αύξηση του μολύσματος και τη διάδοση του μύκητα στον αγρό, λόγω σχηματισμού κονιδίων ή/και μικροσκληρωτίων στους ιστούς τους.…”