Homicide-suicide in the Netherlands: A study of newspaper reports, 1992 – 2005

Abstract

Background: Homicides followed by the suicide of the perpetrator are a rare yet very serious form of interpersonal violence which occurs mainly in partnerships and families. It typically leads to widespread public interest and unease. No systematic research on homicide suicide has ever been conducted in the Netherlands. Aim: The aim of this study is to describe the nature and incidence of homicide suicide in the Netherlands in the period 1992 2005, using cases reported in both national and regional newspapers. Results: On the basis of newspaper accounts, homicide suicide occurred on average seven times per year during this time period. Spousal/consortial homicide suicide was predominant, followed by homicide suicide involving the perpetrator's own children and familicide suicide. The perpetrators across all categories of homicide suicide were predominantly male; the victims were predominantly women and children. Firearms were used in the majority of the homicides and subsequent suicides. Conclusion: The domestic nature of homicide suicide events is discussed. Future research should aim to incorporate multiple methods in order to assess accurately the epidemiology of homicide suicide in the Netherlands.

Mood disorders and violence: a new focus

“…In England and Wales it is estimated that homicide-suicide accounts for 1% of all homicides (Barraclough 2002). A Dutch study found that a firearm was the most frequently used method for the homicide and the suicide and that 23% of perpetrators failed in their suicide attempt (Liem 2007). Homicide-suicide has been commonly associated with depression and one case series found that 75% of perpetrators were depressed at the time (Rosenbaum 1990).…”

De epidemiologie van kinderdoding in Nederland, 2009-2014

“…De term filicide behelst het doden van een kind ouder dan één jaar. Filicide wordt tevens vaak gebruikt als een verzamelnaam voor kinderdodingen gepleegd door de vader of moeder (Brants & Koenraadt 1998;Koenraadt & Liem 2007). Bij de bestudering van kinderdoding dient een belangrijk onderscheid te worden gemaakt tussen intra-familiale kinderdodingen, waarbij een kind door een familielid of verzorger wordt gedood, en extra-familiale kinderdodingen, waarbij een kind door een buitenstaander wordt gedood.…”

“…Bij de bestudering van kinderdoding dient een belangrijk onderscheid te worden gemaakt tussen intra-familiale kinderdodingen, waarbij een kind door een familielid of verzorger wordt gedood, en extra-familiale kinderdodingen, waarbij een kind door een buitenstaander wordt gedood. Waar bij de laatstgenoemde categorie vaak wordt gehandeld vanuit een seksueel motief, is hiervan zelden sprake bij intra-familiale kinderdodingen (Koenraadt 2003;Koenraadt & Liem 2007). Gezien de relatief lage incidentie van extra-familiale kinderdodingen en de grote verschillen tussen beide typen kinderdodingen, richten we ons in dit onderzoek op intra-familiale kinderdodingen.…”

“…Subcategorieën hiervan vormen de verlengde zelfdoding, ook wel extended suicide, waarbij het kind gedood wordt vlak voordat de dader zelfdoding pleegt of een poging daartoe doet. De extended suicide is niet zelden gekoppeld aan een symbiotische band tussen dader en slachtoffer (Liem & Koenraadt 2007). Een tweede subcategorie vormt de altruïstische doding, ofwel mercy killing (Bourget & Bradford 1990;Porter & Gavin 2010), waarbij de dader het kind doodt om het kind uit een (vermeend) lijden te verlossen of te beschermen tegen echt dan wel ingebeeld onheil (Liem & Koenraadt 2008a;Resnick 1969).…”

“…Een mogelijke verklaring hiervoor is een grotere kans op psychische stoornissen onder recent bevallen vrouwen, zoals postpartum depressie (Marks 1996;Pearlstein, Howard, Salisbury & Zlotnick 2009;Resnick 1969;Spinelli 2014). Jongens die slachtoffer worden van kinderdoding zijn vaak ouder dan meisjes die slachtoffer worden (Koenraadt & Liem 2007). In niet-westerse landen is het aandeel meisjes onder slachtoffers van kinderdoding groter, zij worden vaker als ongewenst gezien (Chesler 2010;Cooney 2014;Rafferty 2013).…”