HLA-C Και HLA-DQ Ειδικά Για Το Μόσχευμα Αντισώματα

Abstract

H παρουσία ειδικών έναντι των αντιγόνων του δότη ΙgG αντι-HLA αντισωμάτων (ΕΔΑ) έχει συσχετισθεί με οξεία και χρόνια απόρριψη και φτωχή επιβίωση του μοσχεύματος. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η αναζήτηση de novo παραγόμενων μετά από μεταμόσχευση νεφρού ΕΔΑ και η εκτίμηση της κλινικής τους σημασίας στην πορεία της μεταμόσχευσης. Tη χρονική περίοδο 2000-2010, 4241 οροί από 600 λήπτες νεφρικού μοσχεύματος αναλύθηκαν για την αναζήτηση δημιουργίας de novo ΕΔΑ. Κανένας ασθενής δεν μεταμοσχεύθηκε με προσχηματισμένα ειδικά στο δότη αντισώματα. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: την ιστορική ομάδα ελέγχου αποτελούμενη από ασθενείς που μεταμοσχεύτηκαν πριν το Δεκέμβριο 1996 (n=77) και την ομάδα μελέτης αποτελούμενη από ασθενείς που μεταμοσχεύτηξαν αργότερα (n=523). Tα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι μετά τη μεταμόσχευση, de novο ΕΔΑ ανιχνεύθηκαν σε 92/600 (15,3%) ασθενείς, ενώ σε 196 (32,7%) ασθενείς ανιχνεύθηκαν μη-ειδικά έναντι του δότη αντι-HLA αντισώματα (ΕΔΑ-αρνητικοί).Τα ΕΔΑ εμφανίστηκαν με μεγαλύτερη συχνότητα στην ιστορική ομάδα (33,8%) σε σχέση με την ομάδα μελέτης (12,6%) (P<0.001) και κατευθύνονταν κυρίως έναντι των HLA τάξης ΙΙ μορίων και στις δύο ομάδες (84,6% vs. 69,7%), κατά προτίμηση έναντι των ΗLA-DQ. Η συχνότητα ανίχνευσης de novo ΕΔΑ δεν διέφερε μεταξύ των προευαισθητοποιημένων (44/344,12,8%) και των μη-προευαισθητοποιημένών ασθενών (22/179,12,3%) (P=0,842), ενώ οι ασθενείς που έλαβαν HLA τάξης ΙΙ ασύμβατα μοσχεύματα ανέπτυξαν συχνότερα ΕΔΑ σε σχέση με τους ασθενείς που έλαβαν HLA τάξης ΙΙ συμβατά μοσχεύματα (17,8% vs.7,9%, P=0,003). Επιπλέον, η πλειοψηφία των αντι-HLA-DQ αντισωμάτων (82,2%) στρέφονταν έναντι «κοινών» επιτόπων που μοιράζονταν ανάμεσα σε πολλά διαφορετικά ΗLA αλληλόμορφα. Τα ΕΔΑ τάξης Ι (ΗR=31,78), ΕΔΑ τάξης ΙΙ (ΗR=20,92) και μη-ΕΔΑ (ΗR=5,94) αποτέλεσαν ανεξάρτητους προγνωστικούς παράγοντες απώλειας του μοσχεύματος.Συμπερασματικά, τα αποτελέσματά της παρούσας μελέτης επιβεβαιώνουν την ισχυρή συσχέτιση των de novo ΕΔΑ με την απώλεια του μοσχεύματος. Μεταμοσχεύσεις με HLA τάξης ΙΙ ασυμβατότητα σχετίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα ανάπτυξης ΕΔΑ, κυρίως έναντι των HLA-DQ ασύμβατων αντιγόνων του μοσχεύματος και απαιτούν την επιλογή κατάλληλης ανοσοκαταστολής. Ασθενείς που μεταμοσχεύονται με HLA τάξης ΙΙ ασύμβατα αντιγόνα χρειάζονται συχνή παρακολούθηση μετά τη μεταμόσχευση.