Histological improvement in HBeAg positive chronic hepatitis B patients treated with adefovir dipivoxil

Marcellin, Patrick; Goodman, Z.; Chang, Ting‐Tsung; Lim, Seng Gee; Tong, Myron J.; Sievert, William; Shiffman, Mitchell L.; Jeffers, Lennox J.; Wulfsohn, Michael; Fallis, Richard; Fry, John; Brosgart, Carol

doi:10.1016/s0168-8278(02)80018-6

Cited by 6 publications

(3 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…On the basis of two phase III clinical trials involving 515 patients with HBeAg-positive and 185 patients with HBeAg-negative compensated chronic hepatitis B, adefovir was approved for the treatment of chronic HBV in the United States. 80,81 In these trials, adefovir treatment for 48 weeks at a dose of 10 mg per day was associated with significantly greater histological, virological, and biochemical responses than placebo. Because adefovir is renally excreted, it is recommended that the dose interval be extended for patients with underlying renal impairment.…”

Section: Adefovir Dipivoxilmentioning

confidence: 99%

Management of Patients with Decompensated HBV Cirrhosis

Fontana¹

2003

Semin Liver Dis

View full text Add to dashboard Cite

Patients with decompensated hepatitis B virus (HBV) cirrhosis have a poor prognosis due to the development of progressive liver failure and hepatocellular carcinoma. Lamivudine appears to be a safe and effective antiviral agent, which may improve or stabilize liver disease in selected patients with advanced cirrhosis and active HBV replication. However, viral resistance can develop with prolonged treatment and some patients with advanced cirrhosis may not experience any discernible benefit. The use of hepatitis B immunoglobulin prophylaxis with or without lamivudine has resulted in excellent survival and a low rate of graft reinfection in patients who undergo liver transplantation for decompensated HBV cirrhosis. Adefovir and entecavir are newer antiviral agents that have activity against both wild-type and lamivudine-resistant HBV. Additional studies of individual or combination antiviral agents are urgently needed to improve further the prospects for the large number of patients worldwide with decompensated HBV cirrhosis.

show abstract

Section: Adefovir Dipivoxilmentioning

confidence: 99%

Management of Patients with Decompensated HBV Cirrhosis

Fontana¹

2003

Semin Liver Dis

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…The primary objective of this study was to assess the efficacy of adefovir dipivoxil 10 mg/d in patients with HBeAg-positive chronic hepatitis B in terms of histological improvement during 48 weeks of treatment. 5,6 Changes in serum HBV DNA and alanine aminotransferase (ALT) levels, as well as the occurrence of HBeAg seroconversion, were evaluated as secondary end points. To evaluate improvement in liver histology, liver biopsies were performed at baseline and at week 48.…”

Section: Adefovir Dipivoxil For the Treatment Of Patients With Hbeag-mentioning

confidence: 99%

Advances in Therapy for Chronic Hepatitis B

Marcellin

2002

Semin Liver Dis

Self Cite

View full text Add to dashboard Cite

Two agents are currently approved for the treatment of chronic hepatitis B: interferon alfa and lamivudine. Each agent has inherent limitations for use in the treatment of chronic hepatitis B. Interferon alfa is effective in a small number of patients and has serious side effects that limit its tolerability. The efficacy of lamivudine is limited by the emergence of drug-resistant hepatitis B virus (HBV) mutants, restricting its utility as a long-term therapy for chronic hepatitis B. As a result, a large proportion of chronic hepatitis B patients continue to be in need of a safe and efficacious therapy. This article provides an integrated analysis of the safety and efficacy of a new nucleotide analogue, adefovir dipivoxil, based on emerging data from recent studies. The study groups include patients with hepatitis B e antigen (HBeAg)-positive and HBeAg-negative chronic hepatitis B; lamivudine-resistant patients with compensated liver disease; lamivudine-resistant patients coinfected with the human immunodeficiency virus (HIV); and lamivudine-resistant pretransplant and posttransplant patients with decompensated liver disease. Adefovir dipivoxil 10 mg/d demonstrated potent anti-HBV activity consistently across this broad range of patient populations and was well-tolerated. Adefovir dipivoxil's effects include rapid and sustained virological, serological, histological, and biochemical responses, with minimal adverse effects. Significant histological improvement was seen in all patient subgroups at 48 weeks.

show abstract

“…της ανταπόκρισης: Η αυξημένη τιμή της ALT πριν από την έναρξη της θεραπείας είναι ο ισχυρότερος παράγοντας πρόγνωσης στους HBeAg+ ασθενείς. Το χαμηλό ιικό φορτίο καθώς και η έντονη νεκροφλεγμονώδης δραστηριότητα στη βιοψία ήπατος αποτελούν επίσης ευνοϊκούς προγνωστικούς παράγοντες(60)(61)(62)(63)66). Η πτώση των επιπέδων του HBsAg, πιθανώς συσχετίζεται με αυξημένη πιθανότητα για απώλεια του HBeAg και του HBsAg(67).…”

unclassified

Μελέτη Της Εξέλιξης Της Ηπατικής Ίνωσης Ασθενών Με Χρόνια Ηπατίτιδα Β Υπό Την Επίδραση Της Αντιικής Αγωγής

Παπαχρυσός¹

View full text Add to dashboard Cite

Η λοίμωξη με τον ιό της ηπατίτιδας Β αποτελεί ένα από τα μείζονα προβλήματα υγείας παγκοσμίως. Υπολογίζεται ότι 400 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν αναπτύξει χρόνια ηπατίτιδα Β (ΧΗΒ) με πιθανές επιπτώσεις όπως η κίρρωση του ήπατος και η ανάπτυξη ηπατοκυτταρικού καρκινώματος. Τα νεότερα αντιικά φάρμακα έναντι του ιού της ηπατίτιδας Β έχουν επιτρέψει στην πλειοψηφία των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β να επιτύχουν ιολογική και βιοχημική ύφεση. Η μακροχρόνια αυτή καταστολή του ιικού αναδιπλασιασμού με νουκλεοσ(τ)ιδικά ανάλογα οδηγεί στη καθυστέρηση της εξέλιξης της νόσου και πιθανόν να συμβάλλει στην υποστροφή της ίνωσης στο ήπαρ. Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η μελέτη της εξέλιξης της ηπατικής ίνωσης σε ασθενείς με ΧΗΒ. Κύρια υπόθεση της μελέτης ήταν ότι η καταστολή του ιικού αναδιπλασιασμού του HBV, υπό την επίδραση αντιικής αγωγής, ακόμη και σε ασθενείς με προχωρημένη ίνωση ή κίρρωση, επιδρά ανασταλτικά στην εξέλιξη της ίνωσης και μάλιστα κινητοποιεί τη διαδικασία της υποστροφής αυτής στο ήπαρ. Υλικό της μελέτης αποτέλεσαν ασθενείς του εξωτερικού ηπατολογικού ιατρείου της Δ’ Παθολογικής Κλινικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η μελέτη περιελάμβανε προοπτική και αναδρομική μελέτη των φακέλων των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β που είχαν υποβληθεί σε βιοψία ήπατος πριν και μετά τη χορήγηση παρατεταμένης αντιικής αγωγής (μέση διάρκεια παρακολούθησης 6 έτη). Συνολικά μελετήθηκαν 53 ασθενείς. Οι ηπατικές βιοψίες πραγματοποιήθηκαν κατά την έναρξη της αγωγής καθώς και μετά από παρατεταμένη αντιική αγωγή με λαμιβουδίνη (45/53), αδεφοβίρη (12/53), τενοφοβίρη (9/53) ή εντεκαβίρη (6/53). Εξαιτίας της ανάπτυξης αντοχής στη λαμιβουδίνη ένα νουκλεοσ(τ)ιδικό ανάλογο προστέθηκε σε 20 ασθενείς. Επίσης, 23 ασθενείς έλαβαν 12-μηνη αγωγή με πεγκυλιωμένη ιντερφερόνη-α, ακολουθούμενη από νουκλεοσ(τ)ιδικό ανάλογο. Η νεκροφλεγμονώδης δραστηριότητα βαθμολογήθηκε ως 1-ελάχιστη (ΗΑΙ: 0-3), 2-ήπια (ΗΑΙ: 4-8), 3-μέτρια (ΗΑΙ: 9-12), 4-σοβαρή (ΗΑΙ: 13-18). Η σταδιοποίηση της νόσου έγινε με βάση το σύστημα METAVIR. Είκοσι εννέα από τους ασθενείς ήταν άρρενες (54,7%) και η μέση ηλικία της ομάδας των ασθενών ήταν τα 47.2 έτη. Η μέση απόσταση ανάμεσα στη βιοψία αναφοράς και στη βιοψία ελέγχου ήταν 73.8 μήνες (εύρος: 13-137). Βελτίωση της ιστολογικής δραστηριότητας της νόσου παρατηρήθηκε σε 37/53 ασθενείς (70%) και του σταδίου της νόσου σε 25/53 ασθενείς (47%). Ιδιαίτερα στους ασθενείς με κίρρωση του ήπατος στη βιοψία αναφοράς (n=11), οι 6 από αυτούς επέτυχαν υποστροφή της κιρρώσεως σε ίνωση σταδίου F3 (n=4), F2 (n=1) ή F1 (n=1) αντίστοιχα. Επιδείνωση του σταδίου της ίνωσης παρατηρήθηκε σε έναν μόνο ασθενή. Τέλος, η ανάπτυξη αντοχής στην λαμιβουδίνη δεν είχε σημαντική επίδραση στη βελτίωση του σταδίου της νόσου. Συμπερασματικά, μπορούμε να αναφέρουμε ότι η καταστολή του ιικού φορτίου με τη βοήθεια της αντιικής αγωγής σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα Β οδηγεί σε μείωση της νεκροφλεγμονώδους δραστηριότητας και βελτίωση του σταδίου της νόσου ανεξάρτητα από πιθανή ανάπτυξη προσωρινής αντοχής στην αντιική αγωγή. Η χρήση ισχυρών αντικών φαρμάκων στην καθημερινή κλινική πρακτική στους ασθενείς με ΧΗΒ και κίρρωση του ήπατος μπορεί να οδηγήσει στην μείωση των ινωδών διαφραγματίων καθώς και στην αρχιτεκτονική βελτίωση του ήπατος.

show abstract

Histological improvement in HBeAg positive chronic hepatitis B patients treated with adefovir dipivoxil

Cited by 6 publications

References 0 publications

Management of Patients with Decompensated HBV Cirrhosis

Management of Patients with Decompensated HBV Cirrhosis

Advances in Therapy for Chronic Hepatitis B

Μελέτη Της Εξέλιξης Της Ηπατικής Ίνωσης Ασθενών Με Χρόνια Ηπατίτιδα Β Υπό Την Επίδραση Της Αντιικής Αγωγής

Contact Info

Product

Resources

About