Histoire de la création des êtres organisés d'après les lois naturelles

Geographical variation in size in the European rabbit Oryctolagus cuniculus (Lagomorpha: Leporidae) in western Europe and North Africa

“…Animals from the north are much larger than those from the south; this was the basis for defining 0. c. h w l y i as distinct from 0. c. cuniculus. The name huxleyi, originally used by Haeckel (1874) to define a separate species based on Madeiran animals (Corbet, 1994), has generally been applied to animals both from Mediterranean Europe and those islands where the rabbit was clearly introduced from southern Europe (Miller, 1912, Ellerman & Morrison-Scott, 1951, Gibb, However, from the results of the PCAs, it is clear that the variation in size of the rabbit in Europe occurs in a continuous cline with no clear break. Furthermore, there were no consistent inter-group differences in shape across the continent, and the PCAs failed to iden@ any clear distinction between the geographic localities on the basis of size or shape.…”

“…More recent studies produce conflicting views on the number of subspecies of 0. cuniculus. Ellerman & Morrison-Scott (195 1) list six subspecies: 0. c. cuniculus L., 1758 in the north of Europe; 0. c. huxleyi Haeckel, 1874 in the Iberian Peninsula; 0. c. brachyotus Trouessart,19 1 7 in the Camargue region of France; and three subspecies on the African mainland, 0. c. a @ w Loche, 1858, 0. c. oreas Cabrera, 1922, and 0. c. habehwi.s Cabrera, 1923. However, Gibb (1990, following Miller (1912), recognizes only two subspecies, 0. c. cuniculus and 0. c. huxleyi.…”

Trees before and after Darwin

“… Phylogenetic tree: Haeckel’s paleontological tree of vertebrates (detail: amphibians and amniotes). Reproduced from the French translation (Haeckel 1874b, plate XIV, facing p. 448) …”

Η βιολογία του αγριοκούνελου (Oryctolagus cuniculus L.) στο νησί της Λήμνου

“…Η επιστημονική ονομασία του γένους Oryctolagus, που δόθηκε από τον Lillgeborg το 1874 (Thompson and King 1994), έχει ελληνική προέλευση και προέρχεται από την σύνθεση των λέξεων ορυκτό και λαγός, ενώ η επιστημονική ονομασία του είδους, cuniculus, έχει λατινική ρίζα και σημαίνει κουνέλι και υπόγεια κίνηση (Williams et al 1995). Στις περιοχές εξάπλωσης του αγριοκούνελου αναφέρονται βιβλιογραφικά 8 υποείδη, τα οποία είναι: O. c. algirus (Loche 1858), O. c. brachyotus (Trouessart 1917), O. c. cnossius (Bate 1906), O. c. cuniculus (Linnaeus 1758), O. c. habetensis (Cabrera 1923), O. c. huxleyi (Haeckel 1874), O. c. oreas (Cabrera 1922), και O. c. borcumensis (Harrison 1952) (Chapman and Flux 1990, Thompson and King 1994, Wilson and Reeder 2005. Ο διαχωρισμός για ορισμένα από τα υποείδη αυτά πραγματοποιήθηκε κυρίως από φαινοτυπικά χαρακτηριστικά, όπως ο χρωματισμός της γούνας τους ή το σωματικό τους μέγεθος, αν και αυτά θεωρούνται αμφισβητήσιμα, καθώς σε πολλές περιπτώσεις ο αριθμός των δειγμάτων ήταν περιορισμένος χωρίς αναφορές στην γεωγραφική έκταση και ποικιλότητα των υποειδών (Corbet 1994).…”