Hannah Arendt, Feminism, and the Politics of Alterity: “What Will We Lose If We Win?”

Abstract

Hannah Arendt's early biography of Rahel Varnhagen, an eighteenth‐century German‐Jew, provides a revolutionary feminist component to her political theory. In it, Arendt grapples with the theoretical constitution of a female subject and relates Jewish alterity, identity, and history to feminist politics. Because she understood the “female condition” of difference as belonging to the political subject rather than an autonomous self, her theory entails a “politics of alterity” with applications for feminist practice.

The Gender‐Neutral Feminism of Hannah Arendt

“…Some have sought to uncover an implicitly feminist message in Arendt's approach, the so‐called “woman question” in Arendt. Numerous authors utilize the peculiar biography of Rahel Varnhagen and the parallels between Varnhagen and Arendt as an opportunity to grapple with Arendt's feminism (Cutting‐Gray ; Pitkin ; Weissberg ). Others look to The Human Condition (Rich ; Dietz ) as the most natural place to understand the link between individual identity and the way one appears to others in the world (political identity), a consideration Arendt begins with Rahel Varnhagen.…”

“…These recent re‐examinations have taken primarily two different approaches. Some have sought to uncover the theoretical treatment of women, to identify an implicitly feminist message, or to reveal the conceptualization of gender in Arendt's work: the “woman question in Arendt” (Hertz ; Cutting‐Gray ; Pitkin ; Weissberg ). Others have utilized an Arendtian approach to challenge feminist perspectives and possibly carve out a new approach to politics, power, or women's issues: the “Arendt question in feminism” (Dietz ; Elshtain ; Dietz ).…”

Το γυναικείο ζήτημα κατά τη Hannah Arendt

“…55 Υπό αυτή την έννοια, η Arendt προέβη σε «επανεγγραφή» της διαφοράς των φύλων, 56 χωρίς αυτή η θεωρητικοποίηση να είναι ουσιοκρατική. 57 Δεν είναι, επομένως, εύστοχη η κριτική εκείνη που τής καταλογίζει ότι «απέτυχε να αναγνωρίσει την πληθύ των γυναικών». 58 Δεν είναι το γυναικείο σώμα που παραμένει εκτός της πολιτικής σφαίρας, αλλά εκείνο που το σώμα -εν γένει-εκπροσωπεί, δηλα-δή η αναγκαιότητα.…”

“…Είναι, ακριβώς, αυτό το qui, σε αντι-παράθεση προς το quid, που απαντά στο ερώτημα της Arendt: «Τι θα χάσουμε, στην περίπτωση που κερδίσουμε;». 89 Διατυπωμένο το ανωτέρω ερώτημα στο πλαίσιο συζήτησης για τη γυναικεία απε-λευθέρωση, υποδεικνύει ότι, σε πολιτικό επίπεδο, η νίκη των γυναικών έναντι των αν-δρών κινδυνεύει να είναι πύρρειος, σηματοδοτώντας την οικειοθελή εγκατάλειψη του ίδιου τους του στόχου. Και, αυτό δεν θα συνέβαινε λόγω μίας -υποθετικής-ιεράρχησης των υπαρκτών διαφορών τους, αλλά εξ αιτίας της ασυμβατότητας αυτών των διαφορών με τον αρεντικό «κόσμο».…”

“…93 Επίσης, σε άλλη περίσταση, απαντώντας σε δημοσιογραφική ερώτηση, δήλωσε: «Καθόλου δεν με ενοχλεί να είμαι γυναίκα καθηγήτρια, αφού έχω συνηθίσει να είμαι γυναίκα». 94 Η ενασχόληση με τα κοινά είναι μόνο από ορισμένους επιθυμητή, ενώ είναι, για όλους, προαιρετική. 95 Με άλλα λόγια, στο μέτρο που τηρούνται οι προϋποθέσεις της δημόσιας εμφάνισης, ο καθένας έχει τη δυνατότητα να γίνει ορατός και να ακουστεί.…”