Hane Geçim Stratejilerinin Yerlilik ve Göçmenlik ekseninde incelenmesi: Gaziantep Örneği

Abstract

Bu çalışma Gaziantep'te kent yoksullarının hane geçim stratejilerini ve bu stratejilerin yerlilik ve göçmenlik unsurları ile nasıl şekillendiğini anlamayı amaçlamıştır. Çalışma kapsamında kırk kişi ile yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmıştır. Görüşmelerden elde edilen veriler literatürde işaret edilen hane geçim stratejilerinin Gaziantep'te görüşülen kent yoksulları tarafından da kullanıldığını fakat bu stratejilerin yerlilik ve göçmenlik unsurları ile farklılaşabildiğini ortaya koymaktadır. Kayıt dışı iş piyasasına eklemlenme, kadın ve çocuk emeğine yönelme, tüketimden kısma ve harcamalardan kaçınma, aile yardımı ve destek ağlarına başvurma ve sosyal yardım arama, yerli ve göçmen katılımcıların hanelerinin yöneldikleri ortak stratejilerdir, fakat bu stratejilerde farklılıklar göze çarpmaktadır. Kadınların hane dışında çalışmalarına karşı verilen tepkiler göçmen hanelerde sertleşmekte ve bu nedenle kadınların mevsimlik tarım işçiliği ve evde parça başı iş yapma dışındaki işlerde çalışmaları yerli hanelere kıyasla azalmaktadır. Çocuk emeğinin kullanımına hem yerli hem göçmen hanelerde rastlansa da bu stratejinin göçmen hanelerde yoğunlaştığı anlaşılmaktadır. Dayanışma ağlarının kullanılmasına hem yerli hem de göçmen hanelerin başvurduğu görülse de göçmenler, hane havuzu oluşturma gibi yoğun dayanışma ilişkilerinin kullanımına daha yatkındır. Kır ile bağların sürdürülmesi ise yalnızca yerli hanelerin başvurabildikleri bir stratejidir. Başka bir kente ya da ülkeye göç etmenin ise göçmen hanelerde başvurulan veya başvurulması mümkün görülen bir strateji olduğu dikkat çekmektedir.

The Mediation Effect of Media: Artvin, Reverse Migration, and Social Municipalism

“…It may be that people hopelessly return to their "destitute" villages or hometowns from the "prosperous" city to which they hopefully immigrated [40]. In this context, in terms of flow direction, it is argued that there is reverse migration from urban areas to developing rural areas or cities in Turkey [41].…”