Gruwelijke beelden van plaatsen delict: kijkstrategieën, opgewekte emoties en oordeelsvorming

Abstract

InleidingDigitale ontwikkelingen in het documenteren en delen van informatie gaan steeds sneller, en foto's en video's van hoge kwaliteit zijn beter toegankelijk dan ooit. Ook binnen de Nederlandse strafrechtketen maken diverse actoren meer en meer gebruik van nieuwe technologieën voor het verzamelen, analyseren en presenteren van audiovisueel bewijsmateriaal (Dubelaar & Vanderveen, 2009;Vanderveen, 2011). Daar komt bij dat in de toekomst steeds meer digitaal gewerkt zal worden in de strafrechtketen (Minister van Veiligheid en Justitie, 2016a). De digitalisering van processtukken en het dossier krijgt vooral aandacht voor wat betreft de juridische, technische en organisatorische uitdagingen en consequenties (bijv. Dijkstra e.a., 2016). Soms wordt daarbij gewezen op de (mogelijke) cognitieve gevolgen (bijv. Van Wees, 2015, 803; Minister van Veiligheid en Justitie, 2016b, 16). Empirisch onderzoek naar de sociaalwetenschappelijke effecten van digitalisering van het strafrecht, waaronder op het gebied van ergonomie en cognitie, staat echter nog in de kinderschoenen (Jolij, 2015;. Onze onderzoeksprojecten richten zich in dit kader op beeldmateriaal. Immers, dankzij de digitalisering van processtukken kunnen, mits de technologie dat toestaat, afbeeldingen, visuele reconstructies en scenario's op verschillende momenten en door verschillende actoren bekeken, getoond en bediscussieerd worden (Schofield & Fowle, 2013). Grote hoeveelheden complexe informatie kunnen worden overgebracht en ook een bezoek aan een virtuele plaats delict lijkt steeds dichterbij te komen (Bailenson e.a., 2006;Chowdhury, 2016). Hoewel digitalise-* De auteurs willen de reviewers en (thema)redactie hartelijk danken voor het constructieve commentaar.

Attentional biases associated with individual differences in disgust sensitivity: An eye tracking study

“…There is some evidence that such a mechanism may be at play for disgust sensitivity and disgust stimuli. One Running head: ATTENTIONAL BIASES AND DISGUST SENSITIVITY 6 study reports an attention bias towards disgust words (e.g., feces ;Cisler, Olatunji, Lohr, & Williams, 2009) and another study shows sustained engagement with disgust stimuli (Van Dillen & Vanderveen, 2017) by more disgust sensitive individuals. However, these studies were either conducted with a small sample or used very brief stimuli exposure times (i.e., 120 ms), making it difficult to confirm that disgust sensitive individuals show prolonged engagement with disgust stimuli.…”