Green and hawksbill turtles in the Lesser Antilles demonstrate behavioural plasticity in inter-nesting behaviour and post-nesting migration

Abstract

Satellite transmitters were deployed on three green turtles, Chelonia mydas, and two hawksbill turtles, Eretmochelys imbricata, nesting in the Lesser Antilles islands, Caribbean, between 2005-2007 to obtain preliminary information about the inter-nesting, migratory and foraging habitats in the region. Despite the extremely small dataset, both year-round residents and migrants were identified; specifically (1) two green turtles used local shallow coastal sites within 50 km of the nesting beach during all of their inter-nesting periods and then settled at these sites on completion of their breeding seasons, (2) one hawksbill turtle travelled 200 km westward before reversing direction and settling within 50 km of the original nesting beach and (3) one green and one hawksbill turtle initially nested at the proximate site, before permanently relocating to an alternative nesting site over 190 km distant. A lack of nesting beach fidelity was supported by flipper tag datasets for the region. Tagging datasets from 2002-2012 supported that some green and hawksbill individuals exhibit low fidelity to nesting beaches, whereas other females exhibited a high degree of fidelity (26 turtles tagged, 40.0km maximum distance recorded from original nesting beach). Individual turtles nesting on St Eustatius 2 and St Maarten appear to exhibit behavioural plasticity in their inter-nesting behaviour and postnesting migration routes in the Eastern Caribbean. The tracking and tagging data combined indicate that some of the green and hawksbill females that nest in the Lesser Antilles Islands are year-round residents, while others may nest and forage at alternative sites. Thus, continued year-round protection of these islands and implementation of protection programmes in nearby islands could contribute towards safeguarding the green and hawksbill populations of the region.

Post-breeding migration routes of marine turtles from Bonaire and Klein Bonaire, Caribbean Netherlands

“…The long distances traversed by post-breeding turtles from small, isolated islands to foraging grounds have been documented in several other studies. For example, nesting hawksbill turtles in the Caribbean have been recorded to migrate 881 km from St. Eustatius (Esteban et al 2015), 500 km from Barbados (Horrocks et al 2001), 2051 km from Mona Island (van Dam et al 2008), and 1666 km from the Dominican Republic ). However, 2 female hawksbills (EI11 and EI15) displayed remarkable behavior by taking 3−10 times longer than the other hawksbills to reach their foraging site after nesting, i.e.…”

Staat van de natuur van Caribisch Nederland 2017 : een eerste beoordeling van de staat (van instandhouding), bedreigingen en managementimplicaties van habitats en soorten in Caribisch Nederland

“…Het gebied van Lac-baai blijkt zelfs een van de beste foerageergebieden te zijn voor de Soepschildpad, alwaar deze soort de hoogste groeisnelheden van de gehele Caribische regio vertoont (Bjorndal et al, 2017 Esteban et al, 2015). Het leggen en uitkomen van nesten vindt hoofdzakelijk plaats van april-oktober.…”

“…Voor de stranden van St. Eustatius waar zand wordt afgegraven, waar de strandbreedte zo beperkt is dat er geen begroeiing is en waar het zand zwart is en dus veel warme opvangt, zijn nu al voor alle drie soorten tussen 85,9-93,5% van de jonge schildpadden vrouwelijk . Esteban et al (2015) gebruikten satellietzenders om informatie te krijgen over habitatgebruik en migratiegedrag van schildpadden van St. Eustatius. Dit bleek onverwacht variabel te zijn.…”

“…Dit bleek onverwacht variabel te zijn. Sommige dieren blijven in de buurt van het nesteiland terwijl er ook dieren waren die na het nesten op St. Eustatius vervolgens nestten op een eiland tot 190 km verwijderd (Esteban et al, 2015). De resultaten laten zien dat veel nestelende zeeschildpadden ook buiten het broedseizoen vlakbij in de regio verblijven.…”

“…Esteban et al, 2015;Becking et al, 2016) lijkt het dat de uitwisseling die tussen schildpadden van verschillende nestlocaties plaatsvindt, voldoende is om genetische diversiteit te behouden. Voorop staat echter dat deze soorten bestaan uit regionale populaties, waaraan de vele kleinere eilandelijke nestpopulaties een belangrijke bijdrage leveren.…”