Going with the flow

Abstract

Purpose This paper aims to examine motorcycle driving norms and their implications for social marketing practice. It investigates whether misperceptions of descriptive norms related to motorcycle speeding behaviour are prevalent among young motorcyclists, and whether there is an association between these misperceptions with their speeding behaviour. Design/methodology/approach A cross-sectional survey of 541 young motorcyclists was carried out as the second phase of a larger project, which examined the role of social norms related to road safety attitudes and behaviours. Findings The results showed misperceptions of perceived speeding norms among both male and female young motorcyclists. There was an association between normative misperceptions and speeding behaviour, and between speeding behaviour and approval to speeding behaviour by young motorcyclists. In addition, peer presence was found to moderate the relationship between misperceptions of speeding norms and speeding behaviour. Originality/value The study contributes to addressing the call for study of social norms marketing and health risks in non-Western contexts. Further, the results provide support for social marketers to consider the use of social norms approach in designing social marketing campaigns to promote safe motorcycle driving behaviours.

Perceptions underlying road safety behaviours of drivers in urban Ghana – a health-belief and planned behaviour perspective

“…In support of previous research (Mehri et al , 2015; Razmara et al , 2018; Okyere et al , 2021; Armitage et al , 2022), these findings suggest that the perceived gains of road safety practices – prevention of injuries and fatalities resulting from RTCs, as well as avoiding financial loss such as repairs, medical bills and insurance claims – influence safe driving behaviour. The significant social norms-road safety behaviour relationship corroborates perspectives of other studies (Duong and Parker, 2018; Ibrahim et al , 2020) and positions social influence as a crucial factor in promoting safe driving practices.…”

“…For instance, if many drivers consistently obey speed limits, regularly use turn indicators and are attentive to road signs while driving, then these responsible behaviours should be emphasised to reinforce the idea that safe driving is the norm. By repositioning the majority as responsible drivers, through mass media, social networks and interactive workshops, the behaviour becomes appealing to others who are likely to engage in safety practices to align with prevailing group norms rather than conform to inaccurate ones (Duong and Parker, 2018).…”

“…Social norms border on the perceived social pressure to engage or not engage in a particular behaviour (Schuster et al, 2016). It represents a person's perception of the approval of significant others towards the performance of the behaviour and the motivation to comply with the views of these people (Duong and Parker, 2018). As such, individual beliefs about the extent to which referent others expect them to engage in a behaviour affects the performance of the behaviour (Glanz and Bishop, 2010).…”

ผลของโปรแกรมสร้างเสริมความปลอดภัยในการขับขี่รถจักรยานยนต์ตามทฤษฎีการรับรู้ความสามารถตนเองร่วมกับทฤษฎีการดูแลตนเองของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น

“…เคราะห์ งานวิ จั ยที ่ เกี ่ ยวข้ องกั บการประเมิ นความปลอดภั ยในการขั บขี ่ รถจั กรยานยนต์ พบว่ า การประเมิ นความปลอดภั ยนั ้ นใช้ แบบประเมิ นซึ ่ งแบ่ งเป็ นหลายส่ วน ส่ วนที ่ 1 เป็ นแบบสอบถามทั ่ วไป ส่ วนที ่ 2 เป็ นแบบสอบวั ดความรู ้ ส่ วนที ่ 3 เป็ นแบบวั ดพฤติ กรรม ส่ วนที ่ 4 เป็ นแบบวั ดทั ศนคติ และจากงานวิ จั ยที ่ เกี ่ ยวข้ อง การใช้ แบบประเมิ นความปลอดภั ยทั ้ ง 4 ส่ วน แสดง ให้ เห็ นว่ า การประเมิ นความปลอดภั ยนั ้ นควรประเมิ นโดยใช้ รู ปแบบการประเมิ นที ่ หลากหลาย เพื ่ อ แสดงถึ งปั จจั ยที ่ อาจจะส่ งผลต่ อความปลอดภั ย ดั งนั ้ น ในการศึ กษาครั ้ งนี ้ ผู ้ วิ จั ยได้ นำวิ ธี การประเมิ นความรู ้ ความตระหนั ก โดยการใช้ แบบวั ด แบบเลื อกตอบ (Multiple Choice) ส่ วนวิ ธี การประเมิ นการปฏิ บั ติ นั ้ นผู ้ วิ จั ยใช้ แบบวั ดทั กษะการขั บขี ่ รถจั กรยานยนต์ แบบมาตรประมาณค่ า (Rating Scale) 5. กรอบแนวคิ ดในการวิ จั ย จากการวิ เคราะห์ เอกสารและงานวิ จั ยที ่ เกี ่ ยวข้ องกั บทฤษฎี การรั บรู ้ ความสามารถตนเอง (Duong & Parker, 2018; Baretta, Greco & Steca, 2017; เบญจวรรณ ขุ นฤทธิ , 2557; วิ ลาวั ณย์ ดาราฉาย, 2554; โชติ กา สาระปั ญญา, 2561; นพดล โสภณวรกิ จ, 2561; ตติ ยา ฉิ มชั ยภู มิ และ จุ ฬาภรณ์ โสตะ,2559; ขวั ญจิ ต ติ สั ก, 2548) สรุ ปได้ ว่ า ทฤษฎี การรั บรู ้ ความสามารถตนเอง คื อ การที ่ บุ คคลรั บรู ้ ความสามารถในการปฏิ บั ติ กิ จกรรมต่ าง ๆ ของตนเองว่ าตนเองนั ้ นจะสามารถปฏิ บั ติ กิ จกรรมนั ้ นได้ สำเร็ จมากน้ อยเพี ยงใด และเป็ นปั จจั ยที ่ ช่ วยให้ บุ คคลตั ดสิ นใจในการปฏิ บั ติ กิ จกรรมต่ าง ๆ ได้ หากบุ คคลขาดการรั บรู ้ ความสามารถอาจส่ งผลให้ มี การตั ดสิ นใจที ่ ผิ ดพลาดและส่ งผลกระทบต่ อ ตนเอง และผู ้ อื ่ น และจากการสั งเคราะห์ ทฤษฎี การรั บรู ้ ความสามารถตนเองพบว่ ามี อิ ทธิ พลต่ อ พฤติ กรรมสุ ขภาพทั ้ งด้ านความรู ้ ความตระหนั ก และการปฏิ บั ติ ของบุ คคล โดยมี องค์ ประกอบของ ทฤษฎี ทั ้ งหมด 4 องค์ ประกอบ ได้ แก่ 1) ประสบการณ์ ความสำเร็ จในอดี ต 2) การรั บรู ้ ประสบการณ์ ของผู ้ อื ่ น 3) การใช้ คำพู ดชั กจู ง 4) สภาวะทางกายและอารมณ์ นอกจากนี ้ จากการวิ เคราะห์ เอกสาร และงานวิ จั ยที ่ เกี ่ ยวข้ องกั บทฤษฎี การดู แลตั วเอง (Wu, Hsieh, Lin & Tsai, 2016; มนทกานต์ วั ฒนานั นท์ และคณะ, 2558; อรทิ พย์ แสนเมื องแคน และคณะ, 2558; น้ ำทิ พย์ ไกรทอง, 2559; นงนภั ส เด็ กหลี , 2558) พบว่ า เป็ นแนวคิ ดที ่ ส่ งเสริ มการปฏิ บั ติ กิ จกรรมที ่ บุ คคลริ เริ ่ มและกระทำเพื ่ อให้ เกิ ดประโยชน์ แก่ ตนเองในการดำรงไว้ ซึ ่ งชี วิ ต สุ ขภาพ และความเป็ นอยู ่ อั นดี กล่ าวคื อ การดู แลตนเองเป็ นสิ ่ งที ่ บุ คคลแต่ ละบุ คคลต้ องปฏิ บั ติ หรื อรั บผิ ดชอบตนเอง และทฤษฎี การดู แลตั วเองเป็ นอี กหนึ ่ งทฤษฎี ที ่ มี อิ ทธิ พลต่ อการเกิ ดพฤติ กรรมสุ ขภาพทั ้ งด้ านความรู ้ ความตระหนั ก และการปฏิ บั ติ ของบุ คคลด้ วย โดย มี องค์ ประกอบของทฤษฎี ทั ้ งหมด 3 องค์ ประกอบ ได้ แก่ 1) การดู แลตนเองที ่ จำเป็ นทั ่ วไป 2) การดู แล ตนเองที ่ จำเป็ นตามระยะพั ฒนาการ 3) การดู แลตนเองที ่ จำเป็ นเมื ่ อมี ภาวะเบี ่ ยงเบนทางด้ านสุ ขภาพ และจากการศึ กษาเอกสารและงานวิ จั ยที ่ เกี ่ ยวข้ องกั บทฤษฎี การรั บรู ้ ความสามารถตนเอง( Duong & Parker, 2018;Baretta, Greco & Steca, 2017; …”