Georges Canguilhem on the question of the individual

Vitalism in contemporary chiropractic: a help or a hinderance?

“…This is by no means a recent recognition, Lovejoy [12] in 1911 and Jennings [11] in 1913 drew their reader's attention to the problems presented by attempting to determine what is meant by the term. As the twenty-first century approached, Lecourt suggested the term vitalism be abandoned altogether because of its ambiguity [24]. Notwithstanding the ambiguity, Benton's definition holds favor in most discussions of vitalism.…”

On the Vitality of Vitalism

“…Thus understood, a biological point of view on the totality of experience appears perfectly true [honnête] both to the man of knowledge, especially the physicist, and to man as a living being. (Canguilhem, 1975: 96) Critics like Dominique Lecourt (1998) have taken issue with this proposition, suggesting that Canguilhem transfers his own concepts into a reading of contemporary scientific developments, instead of letting these instruct his philosophy. 6 For Lecourt, it is impossible to 'reconcile the primacy accorded to the relationship between terms with the idea that one of those terms, namely the living individual, constitutes an absolute centre of reference at every level' (1998: 220).…”

Η Επιστημολογία Του Κανγκιλέμ Και Η Σχέση Ανθρώπου - Μηχανής

“…Ως προς την ανωτέρω σχέση, η παρουσίασή της ακολουθεί μια ολιστική προσέγγιση υπό την έννοια ότι αφενός το οργανικό ευρύτερα και ο ανθρώπινος οργανισμός ειδικότερα γίνονται αντιληπτά ως ολότητες που δεν μπορούν να εξηγηθούν αναγωγιστικά χωρίς να απωλέσουν κάποια βασικά τους στοιχεία, και αφετέρου το μηχανικό, η μηχανή, δεν μπορεί να ιδωθεί παρά μόνο μέσα στο πλαίσιο της ανάλυσης της σχέσης ανθρώπου και περιβάλλοντος. Η σκέψη του Κανγκιλέμ σχετικά με την ειδικότητα 14 της ζωής και τη σχέση του οργανισμού με το οικείο του περιβάλλον μπορεί να διαφωτίσει επαρκώς τον παραπάνω τρόπο προσέγγισης, ακυρώνοντας κάθε αρνητική συνυποδήλωση του όρου «ολιστικός» που μπορεί να απορρέει από δημοφιλείς σύγχρονες ψευδοεπιστημονικές και αντιεπιστημονικές προσεγγίσεις. Ο όρος εδώ χρησιμοποιείται μόνον για να σηματοδοτήσει το ζήτημα της θεώρησης του οργανισμού ως ολότητας σε σχέση πάντοτε με κάποιο περιβάλλον.…”

“…Όμως, το πρόβλημα σε αυτόν τον συλλογισμό και ο λόγος για τον οποίο πολλοί ερμηνευτές καταλήγουν στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα 13 είναι η πεποίθηση που εκφράζει ότι ο ιστορικός επιστημολόγος οφείλει να εκκινεί από το παρόν προς το κρινόμενο παρελθόν και να αναζητά σε αυτό το παρελθόν το ιστορικό πλαίσιο των επιστημονικών γεγονότων χωρίς να περιορίζεται από τα εξειδικευμένα ενίοτε ενδιαφέροντα του ή από τη σημασία που προσδίδει σε κάποιο επιστημονικό γεγονός εις βάρος κάποιου άλλου. 14 Αυτό το σημείο πιθανόν οδηγεί στην αντιμετώπιση του 11 Camile Limoges, «Introduction: Philosophie biologique, histoire des sciences et interventions philosophiques Georges Canguilhem 1940-1965 oeuvres complètes Tome IV: résistance, philosophie biologique et histoire des sciences , επίμ. Camile Limoges, Vrin, Παρίσι 2015.…”

“…13 Ό.π. 14 Georges Canguilhem,ό.π, χώρου της ιστορίας των επιστημών ως πειραματικού εργαστηρίου για τον επιστημολόγο που επιζητεί τη βαθύτερη κατανόηση των ιστορικών δεδομένων. Όμως, σύμφωνα με το απόσπασμα που παρατέθηκε προηγουμένως, ο Κανγκιλέμ ξεχωρίζει τη φιλοσοφία της βιολογίας από την επιστημολογία, και δη την ιστορική επιστημολογία, καθιστώντας έτσι την τελευταία ανεξάρτητη από την επιστημονική μεθοδολογία των θετικών επιστημών η οποία μπορεί ενδεχομένως να παρεισφρήσει στη φιλοσοφική τους θεώρηση.…”