Georg Simmel ve Erving Goffman’da Mesafe Kültürünün Analizi

Abstract

Modern toplumlarda görünür hale gelen yalnızlaşma eğilimi, mesafe kültürünün gelişimine kaynaklık etmiştir. Yalnızlık, bireylerin hem fiziksel hem de ruhsal olarak tarihin her döneminde deneyimlediği bir olgudur. Fakat modernitenin gelişimi yalnızlık ve yalnızlığın uyandırdığı duyguda bir farklılık meydana getirmiştir. Özellikle metropol hayatın gelişimi toplumlarda kompleks ilişkileri doğurmuştur. Bu komplekslik, mesafe kültürünün gelişim göstermesini sağlamıştır. Sosyal ilişkilerde mesafeli olmaya başlayan birey, yalnızlığı bir koruma kalkanı olarak kullanmaktadır. Görünümü artan yalnızlık, mesafe kültürü bağlamında ele alınmaya başlanmıştır. Bu minvalde; modern toplumun yükselişi ile yalnızlaşma olgusu arasında nasıl bir ilişki vardır? Mesafe kültürü bireyler arası etkileşime nasıl bir yön vermiştir? şeklinde çalışmanın sorunsallıkları belirlenmiştir. Modern dönemdeki kompleks ilişkiler yalnızlığı, sosyoloji disipliniyle araştırılması gereken bir olgu olarak karşımıza çıkartmaktadır. Toplumsal yapıdaki değişimlere bağlı olarak yalnızlık, mesafe kültürü bağlamında ele alınmıştır. Simmel ve Goffman, değişen toplumsal ilişkileri mesafe kültür bağlamında ele almıştır. Değişen toplumsal şartlara bağlı olarak ortaya çıkan mesafe kültürü, Simmel ve Goffman perspektifinde ele alınmıştır.