Geographic variability of terpene composition in Abies cephalonica Loudon and Abies species around the Aegean: hypotheses for their possible phylogeny from the Miocene

Fady, Bruno; Arbez, Michel; Marpeau, Anne M.

doi:10.1007/bf00202432

Cited by 34 publications

(27 citation statements)

References 25 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Extensive morphological-anatomical (Mattfeld, 1927(Mattfeld, , 1930Panetsos, 1975;Mitsopoulos and Panetsos, 1987;Fady et al, 1991) and biochemical studies (Mitsopoulos and Panetsos, 1987;Fady et al, 1992;Fady and Conkle, 1993;Scaltsoyiannes et al, 1999;Parducci et al, 2001) have shown the existence of considerable variation in a number of traits, both among and within fir populations in Greece. Some traits, particularly the needle apex shape and sharpness, the pubescens of the twigs and the number of stomata on the upper side of the needle, seem to change along a northsouth and east-west gradient (Mitsopoulos and Panetsos, 1987;Fady et al, 1991).…”

Section: Morphological and Genetic Variation Of The Fir Populations Imentioning

confidence: 99%

“…The discovery of Abies fossils confirms the presence of the genus in the Mediterranean during the Miocene (Liu, 1971). There is evidence of a unique ancient ancestor of all northern Mediterranean firs which occurred in the Aegean area during the Miocene (Fady et al, 1992;Scaltsoyiannes et al, 1999).…”

Section: Biogeography and Evolution Of The Fir Populations In Greecementioning

confidence: 99%

“…At the same time climatic changes (Messinian climatic crisis, summer droughts, Pleistocene glaciations) put plant communities under selective pressure which promoted local adaptations and genetic differentiations among them (Suc, 1984;Linares, 2011). During the Pliocene the ancient fir ancestor was divided into two groups, one on the Balkan Peninsula and the other in Asia Minor (Fady et al, 1992). From the Asia Minor group evolved Abies alba, A.…”

Section: Biogeography and Evolution Of The Fir Populations In Greecementioning

confidence: 99%

“…nordmanniana, A. bornmuelleriana and A. equi-trojani. From the Balkan group originated A. cephalonica (Fady et al, 1992). According to Scaltsoyiannes et al (1999) the central area between the two groups remained occupied by the same ancient ancestor from which the above two fir groups originated.…”

Section: Biogeography and Evolution Of The Fir Populations In Greecementioning

confidence: 99%

“…This southern migration of A. alba must have led to gene exchange with A. cephalonica contributing to the origin of their natural hybrid A. x borisii-regis (Mattfeld, 1930;Mitsopoulos and Panetsos, 1987;Fady et al, 1992). According to Scaltsoyiannes et al (1999) …”

Section: Biogeography and Evolution Of The Fir Populations In Greecementioning

confidence: 99%

See 4 more Smart Citations

The vegetation of Greek fir (Abies cephalonica Loudon) forests on the Oxia – North Vardousia mountain system, central Greece, in relation to drought

Samaras¹,

Σαμαράς²

View full text Add to dashboard Cite

Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η περιγραφή της βλάστησης των δασών της κεφαλληνιακής ελάτης που φύονται επί φλύσχη στην οροσειρά Οξυάς - Βορείων Βαρδουσίων και η συσχέτισή τους με την ξηρασία. Στόχος ήταν επίσης η εφαρμογή και σύγκριση δύο διαφορετικών μεθοδολογικών προσεγγίσεων για την ποσοτικοποίηση της ξηρασίας. Τα όρια των σημαντικότερων περιβαλλοντικών παραμέτρων, που επηρεάζουν την εξάπλωση των διαφόρων δασικών φυτοκοινωνιών της ελάτης, αξιολογήθηκαν και ποσοτικοποιήθηκαν.Δύο μέθοδοι χρησιμοποιήθηκαν για τη ποσοτικοποίηση της ξηρασίας: ένας δείκτης υγρασίας/ξηρασίας (ΗΙ), ο οποίος ενσωματώνει μόνο τις κλιματικές συνιστώσες της ξηρασίας; και μια μέθοδος υδατικού ισοζυγίου, η οποία ενσωματώνει επιπρόσθετα τις εδαφικές συνιστώσες της ξηρασίας. Για τη χωρική πρόβλεψη των κατακρημνισμάτων και της θερμοκρασίας του αέρα χρησιμοποιήθηκαν γεωστατιστικές μέθοδοι και μέθοδοι γραμμικής παλινδρόμησης, ενώ για τον υπολογισμό της προσπίπτουσας ηλιακής ακτινοβολίας χρησιμοποιήθηκε το μοντέλο r.sun, βασισμένο σε ένα σύστημα γεωγραφικών πληροφοριών. Για την εκτίμηση της δυνητικής εξατμισοδιαπνοής (PETref) επιλέχθηκε, μετά από προσεκτική αξιολόγηση, μια εμπειρική μέθοδος (εξίσωση του Abtew). Η περιγραφή της βλάστησης των ελατοδασών βασίστηκε στη συλλογή χλωριδικών, δομικών και αβιοτικών δεδομένων από 45 δειγματοληπτικές επιφάνειες που πάρθηκαν με τυχαία στρωματωμένη δειγματοληψία. Για τη στρωμάτωση της περιοχής έρευνας χρησιμοποιήθηκε η κλιματική ξηρασία. Ο προσδιορισμός των υδατικών σταθερών του εδάφους πραγματοποιήθηκε σε αδιατάρακτα εδαφικά δείγματα που πάρθηκαν από τις 45 εδαφοτομές που πραγματοποιήθηκαν σε όλες τις δειγματοληπτικές επιφάνειες. Οι επιφάνειες ταξινομήθηκαν με μια μέθοδο ανάλυσης ομάδων (cluster analysis) με σκοπό τη διάκριση των μονάδων βλάστησης. Οι διακριθείσες φυτοκοινωνίες περιγράφηκαν και συγκρίθηκαν με δημοσιευμένες δειγματοληψίες (relevés) από την κεντρική Ελλάδα. Έμμεση ταξιθέτηση (indirect ordination) των επιφανειών με τη μέθοδο της μη-μετρικής πολυδιάστατης κλιμακοποίησης (non-metric multidimensional scaling) εφαρμόστηκε με σκοπό τη μελέτη της διαβάθμισης της βλάστησης (gradient analysis). Για την ερμηνεία της διαβάθμισης της βλάστησης διάφορες συνιστώσες της ξηρασίας καθώς και άλλες βιοτικές και αβιοτικές παράμετροι χρησιμοποιήθηκαν. Για τον προσδιορισμό των σημαντικότερων περιβαλλοντικών παραμέτρων και την ποσοτικοποίηση των οριακών τους τιμών, για τις διάφορες δασικές φυτοκοινωνίες, εφαρμόστηκε η μέθοδος της δενδρικής ταξινόμησης (classification tree).Δύο δασικές φυτοκοινότητες διακρίθηκαν (Crepis fraasii – Abies cephalonica κοινότητα και Sanicula europaea - A. cephalonica κοινότητα) κατά μήκος της διαβάθμισης της έντασης ξηρασίας. Οι φυτοκοινότητες, που περιλαμβάνουν τέσσερις υποτύπους, εντάχθηκαν στη συνένωση Abietion cephalonicae. Η Crepis fraasii – Abies cephalonica κοινότητα εμφανίζεται στους ξηρότερους σταθμούς, σε αντίθεση με τη Sanicula europaea - A. cephalonica κοινότητα που καταλαμβάνει τις πιο υγρές θέσεις. Η συνταξινομική θέση και η ονοματολογία των μονάδων βλάστησης συζητήθηκε, καθώς και η σχέση τους με άλλες μονάδες βλάστησης από το χώρο της κεντρικής Ελλάδας. Ο δείκτης υγρασίας/ξηρασίας (HI) και η δυνητική εξατμισοδιαπνοή (PETref) αποδείχτηκαν οι πιο σημαντικές παράμετροι για τη διάκριση των δύο δασικών φυτοκοινοτήτων. Η Crepis fraasii - Abies cephalonica κοινότητα εμφανίζεται σε θέσεις όπου οι τιμές του HI είναι ≤ 0,26 κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ξηρότερων μηνών ή όπου η PETref ξεπερνά τα 1034,3 mm κατά τη αυξητική περίοδο. Αντίθετα, η Sanicula europaea - A. cephalonica κοινότητα εμφανίζεται σε θέσεις όπου ο HI είναι > 0.26 ή όπου η PETref δεν ξεπερνά τα 1034,3 mm. Μεταξύ των υποτύπων δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές όσων αφορά τη διαθέσιμη υγρασία. Η διαφοροποίησή τους θα μπορούσε να αποδοθεί, εν μέρει, σε αβιοτικές (έκθεση, κλίση, κάλυψη εδάφους με πέτρες και βράχια) και βιοτικές παραμέτρους (κάλυψη κομοστέγης, βάθος δασικού τάπητα, κάλυψη ξηροφυλλάδας) οι οποίες επηρεάζουν το μικροκλίμα και τις εδαφικές συνθήκες.Η εξάπλωση των δασικών φυτοκοινωνιών της κεφαλληνιακής ελάτης στην περιοχή έρευνας αντικατοπτρίζει μια βασική διαφοροποίηση σε ξηροφυτικά και μεσοφυτικά ελατοδάση κατά μήκος της διαβάθμισης της έντασης ξηρασίας. Ο δείκτης υγρασίας εμφανίζεται ως η καταλληλότερη περιβαλλοντική παράμετρος για την έκφραση των μεσο-κλιματικών συνθηκών ξηρασίας στα ελατοδάση της περιοχής έρευνας. Οι οριακές τιμές του δείκτη υγρασίας (ΗΙ) και της δυνητικής εξατμισοδιαπνοής (PETref) μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πρόβλεψη της χωρικής κατανομής των δύο δασικών φυτοκοινοτήτων. Η εμπειρική εξίσωση του Abtew έδωσε τα καλύτερα αποτελέσματα στην εκτίμηση της PETref και γι’ αυτό το λόγο συνιστάτε η χρήση του σε παρόμοιες εφαρμογές τοπικής κλίμακας στα ελατοδάση της κεντρικής Ελλάδας.

show abstract

Section: Morphological and Genetic Variation Of The Fir Populations Imentioning

confidence: 99%

Section: Biogeography and Evolution Of The Fir Populations In Greecementioning

confidence: 99%

Section: Biogeography and Evolution Of The Fir Populations In Greecementioning

confidence: 99%

Section: Biogeography and Evolution Of The Fir Populations In Greecementioning

confidence: 99%

Section: Biogeography and Evolution Of The Fir Populations In Greecementioning

confidence: 99%

See 3 more Smart Citations

The vegetation of Greek fir (Abies cephalonica Loudon) forests on the Oxia – North Vardousia mountain system, central Greece, in relation to drought

Samaras¹,

Σαμαράς²

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

Essential Oil Variability in Natural Populations of Picea omorika, a Rare European Conifer

Nikolić

Tešević²,

Ðorđević

et al. 2009

Chemistry & Biodiversity

View full text Add to dashboard Cite

This study is the first report on the composition and variability of essential oil in the relic, endemic, and vulnerable tree species Serbian spruce, Picea omorika, in its natural populations. In the needles of 108 trees of four natural populations, 49 components of essential oils were identified. The main compounds were bornyl acetate (29.2%), camphene (18.7%), and alpha-pinene (12.9%). Fourteen additional components had the contents of up to 0.5%: alpha-cadinol (6.1%), limonene (5.8%), santene (3.5%), (E)-hex-2-enal (2.9%), T-cadinol (2.9%), delta-cadinene (2.3%), tricyclene (2.1%), myrcene (1.6%), beta-pinene (1.2%), borneol (0.9%), germacrene D (0.9%), alpha-muurolene (0.6%), and two unidentified compounds. Population IV from Milesevka Canyon had a much higher content of bornyl acetate (42.9%). Populations I-III from Mt. Tara were more abundant in sesquiterpenes (up to 18.2%). The content of bornyl acetate, the multi-variation analyses according to seven selected components, especially the cluster analysis and genetic analysis of alpha-cadinol, which suggested the monogenic type of heredity, showed a clear differentiation of the two geographic areas, the similarity of populations I-III from the area of Mt. Tara, and the separation of the population IV from Milesevka Canyon.

show abstract

Genetic variation in Tertiary relics: The case of eastern‐Mediterranean Abies (Pinaceae)

Hrivnák

Paule

Krajmerová

et al. 2017

Ecology and Evolution

View full text Add to dashboard Cite

The eastern‐Mediterranean Abies taxa, which include both widely distributed species and taxa with minuscule ranges, represent a good model to study the impacts of range size and fragmentation on the levels of genetic diversity and differentiation. To assess the patterns of genetic diversity and phylogenetic relationships among eastern‐Mediterranean Abies taxa, genetic variation was assessed by eight nuclear microsatellite loci in 52 populations of Abies taxa with a focus on those distributed in Turkey and the Caucasus. Both at the population and the taxon level, the subspecies or regional populations of Abies nordmanniana s.l. exhibited generally higher allelic richness, private allelic richness, and expected heterozygosity compared with Abies cilicica s.l. Results of both the structure analysis and distance‐based approaches showed a strong differentiation of the two A. cilicica subspecies from the rest as well as from each other, whereas the subspecies of A. nordmanniana were distinct but less differentiated. ABC simulations were run for a set of scenarios of phylogeny and past demographic changes. For A. ×olcayana, the simulation gave a poor support for the hypothesis of being a taxon resulting from a past hybridization, the same is true for Abies equi‐trojani: both they represent evolutionary branches of Abies bornmuelleriana.

show abstract

Geographic variability of terpene composition in Abies cephalonica Loudon and Abies species around the Aegean: hypotheses for their possible phylogeny from the Miocene

Cited by 34 publications

References 25 publications

The vegetation of Greek fir (Abies cephalonica Loudon) forests on the Oxia – North Vardousia mountain system, central Greece, in relation to drought

The vegetation of Greek fir (Abies cephalonica Loudon) forests on the Oxia – North Vardousia mountain system, central Greece, in relation to drought

Essential Oil Variability in Natural Populations of Picea omorika, a Rare European Conifer

Genetic variation in Tertiary relics: The case of eastern‐Mediterranean Abies (Pinaceae)

Contact Info

Product

Resources

About