Genç-Erişkin Türk Toplumunda Yüz Estetiğinin Değerlendirilmesi

Abstract

AMAÇ: Yapılan çalışmada; teşhis ve tedavi planlamasına yardımcı olabilecek, ortodonti literatüründe faydalanılan normal kavramı yerine, toplum tarafından beğenilen genç erişkin bireylere ait yumuşak doku parametrelerinin elde edilmesi hedeflenmektedir. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmada; yüz bölgesinde asimetri ve travma hikayesi olmayan, 20-31 yaş aralığında 88 kadın ve 61 erkeğe ait profil ve cephe fotoğrafları kullanıldı. Katılımcıların profil ve cephe fotoğrafları Google formlar üzerinden anket haline getirilerek; 4 ortodontist, 4 diş hekimi, 4 plastik cerrah, 4 mimar ve 4 meslek dışı bireylerin bulunduğu panele sunuldu. Panelistlerden, fotoğrafları 1-10 arasında puanlamaları istendi. Puanlama sonucuna göre; 7 ve üzeri 13 birey çekici grubu oluştururken, 3 ve altı 13 birey çekici bulunmayan grubu oluşturdu. Çekici bulunan ve bulunmayan gruplardaki 26 bireyin açısal ölçümleri yapıldı, vertikal ve horizontal mesafeler ölçülerek birbirlerine oranlandı. Puanlama sonucuna göre, çekici grubu oluşturan erkek sayısı yetersiz olduğu için erkek bireyler çalışma dışı bırakıldı. Verilerin normal dağılımı Shapiro-Wilk testi ile, gruplar arası karşılaştırma ise Mann Whitney U-testi kullanılarak istatistiksel olarak değerlendirildi (p<0.05). BULGULAR: Cephe analizi sonucunda; yüz genişliğinin yüz yüksekliğine oranı, alar kanat genişliğinin nazal yüksekliğe oranı ve bigonial genişliğin ağız genişliğine oranı çekici bireylerde istatistiksel olarak daha yüksek bulunurken; interkantal genişliğin yüz genişliğine oranı daha düşük bulunmuştur (p<0.05). Profil analizi sonucunda; total vertikal açı, nazal açı, orta ve alt fasiyal üçlü açıları çekici bireylerde istatistiksel olarak daha düşük bulunurken; fasiyal konveksite açısı daha yüksek bulunmuştur (p<0.05). SONUÇ: Yüzün vertikal büyüme paterni, burun ucu pozisyonu, yüz konveksitesi ve yüze ait vertikal ve transversal oranlardaki uyum kadınlarda yüz çekiciliğini belirleyen faktörler arasındadır.