Fotogenotoksyczność W Badaniach in Vitro Oraz Testach Bakteryjnych W Latach 2013-2018 W Porównaniu Do Lat Wcześniejszych W Świetle Zmian Przepisów Prawnych

Abstract

Fotogenotoksyczność, określana też jako fotomutagenność lub genotoksyczność fotochemiczna, jest zjawiskiem polegającym na powstawaniu uszkodzeń DNA w wyniku narażenia organizmów żywych na światło oraz na substancje, które pod wpływem promieniowania przekształcają się w związki działające negatywnie na materiał genetyczny. Oznaczanie fotogenotoksyczności związków chemicznych było tematem licznych prac naukowych na przestrzeni ostatnich lat. Jednak w 2012 roku ukazała się nowelizacja dotychczasowych wytycznych Europejskiej Agencji Leków, w której obowiązek oznaczania fotogenotoksyczności in vitro w badaniach przedklinicznych uznano za nieuzasadniony. Zmiany te wpłynęły znacząco na kierunek badań nad oceną fotogenotoksyczności, publikowanych w międzynarodowej literaturze naukowej. Zdecydowanie zmniejszyła się intensywność poszukiwań nowych technik in vitro do przesiewowej oceny tego zjawiska. Tematyka poruszana najczęściej w publikacjach z tej dziedziny w ciągu ostatnich lat to próby określenia mechanizmów genotoksyczności fotochemicznej wybranych związków, a także fotogenotoksyczność metabolitów leków, nanocząstek, nowych formulacji leków oraz wyciągów roślinnych. Ważną grupę prac stanowią też doniesienia na temat poszukiwania nowych fotosensybilizatorów w terapii fotodynamicznej, które ukazują korzystne medyczne aspekty zjawiska fotogenotoksyczności.