Formal Safety Assessment: A Critical Review

Abstract

Formal Safety Assessment (FSA) is the premier scientific method that is currently being used for the analysis of maritime safety and for the formulation of related regulatory policy. This paper conducts a critical review of the FSA methodology and proposes ways to improve it. All steps of the FSA approach are looked at, and possible pitfalls or other deficiencies are identified. Then proposals are made to alleviate such deficiencies, with a view to achieve a more transparent and objective approach. The results of this paper may be useful if a revision of the FSA guidelines is contemplated along these lines. Recent International Maritime Organizations (IMO) developments are also described.

Weight of Evidence Approach to Maritime Accident Risk Assessment Based on Bayesian Network Classifier

“…process formalized by International Maritime Organization (IMO) into Formal Safety Assessment (FSA) guidelines. FSA is organized into five sets of tasks: 1) hazard identification (HAZID), 2) risk assessment, 3) identification of risk control options, 4) cost/benefit assessment, and 5) recommendations for risk control, (Kontovas & Psaraftis, 2009). Different aspects of human expertise, the maritime domain knowledge and modelling of complex events related to maritime accidents should be unified to support safety risk assessment of FSA, particularly the HAZID, thus contributing towards the ultimate goal of facilitating activities of stakeholders involved in maritime traffic regulation and management.…”

Risk Assessment of Moored and Passing Ships

“…The risk management procedure applied according to this standard is based on the following steps: data gathering and familiarization, hazard identification, risk analysis, risk assessment, and risk control. Several attempts have been made to link IMO Formal Safety Assessment (FSA) [5] with PSMS, but serious limitations have been observed, such as the influence of different standards of operation, especially for dangerous cargo handling terminals; the influence of constantly changing port infrastructure; that serious maritime accidents in ports are rare events; the belief of decision makers that due to low energies and ship speed reduction in ports, the risk is lower than typically calculated; and that ship traffic influence and the significant influence of a human factor must be taken into account [6].…”

“…Again, accidents in port areas are rare events, especially those with significant consequences. This may be problematic in creating proper methodologies of their analyses and could lead to poor policy decisions [5][6][7]. The risk assessment in port areas is a process wherein all possible hazards should be taken into account [8,9].…”

Η ελαχιστοποίηση των κινδύνων στη λιμενική βιομηχανία μέσω της μεθοδολογίας «αποτίμησης των λιμενικών κινδύνων» (port risk assessment)

“…Ενώ λοιπόν είναι καθολικά αποδεκτό, ότι το γενικότερο επίπεδο ασφάλειας στους λιμένες έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια, μέσω της υιοθέτησης σύγχρονων προσεγγίσεων ασφαλείας που υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια σε άλλες βιομηχανίες, ακόμα απαιτούνται περαιτέρω βελτιώσεις. Το κακό είναι ότι πολλές από τις πολιτικές ασφαλείας που έχουν εφαρμοστεί, ήρθαν στο προσκήνιο μετά από σοβαρά ατυχήματα, όπως συγκεκριμένα αναφέρεται: «Γιατί θα πρέπει η λιμενική βιομηχανία και γενικότερα η κοινωνία, θα πρέπει να περιμένει κάποιο ατύχημα να συμβεί, για να εκσυγχρονίσει υπάρχοντες κανόνες και νόμους ή να προτείνει νέους?» (Kontovas and Psaraftis, 2009). Κατά αυτήν την έννοια, η προώθηση της προσέγγισης της επαγρύπνησης και ετοιμότητας για τους επικείμενους κινδύνους που μπορούν να συμβούν από το να περιμένεις στωικά να επέλθουν, έχει αποκτήσει μία ευρύτερη αποδοχή.…”

“…πρώτος περιορισμός έχει να κάνει με την ακολουθουμένη μεθοδολογία. Η μεθοδολογία της «Αποτίμησης των Λιμενικών Κινδύνων» (Port Risk Assessment) έχει αναδειχτεί εν μέρει από την προσαρμογή στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των λιμένων, της μεθοδολογίας της «Τυπικής Αποτίμησης Ασφαλείας» ή Formal Safety Assessment, η οποία από μόνη της έχει κάποιους περιορισμούς, οι οποίοι έχουν αναλυθεί και παρουσιαστεί μέσω της διεθνούς βιβλιογραφίας(Kontovas and Psaraftis, 2009). Ο δεύτερος περιορισμός της έρευνας, αποτυπώνεται στο δείγμα των δύο (2) περιπτώσεων που αναλύεται στο μοντέλο της έρευνας.…”