Feeding pattern of rabbits following intraduodenal glucose infusion as a function of caloric load, fasting interval, and vagal denervation

Abstract

Several meal parameters were evaluated during the 3-h period following intraduodenal infusion (3.3 ml/kg BW) of 5%, 10%, or 20% d-glucose, infusion of isotonic saline, or no infusion. Bilateral subdiaphragmatically vagotomized and sham-operated rabbits with chronic intraduodenal cannulas received all infusion treatments following both a 24-h fast and a period of free feeding. When infusions were given after free feeding, cumulative food intake was significantly decreased and latency to initiate feeding significantly increased by infusion of 5% glucose in the sham-operated rabbits, but not by infusion of lO% or 20% glucose. Cumulative food intake and latency were not affected by glucose infusion in the fasted sham-operated rabbits, or in the vagotomized rabbits following fasting or free feeding. The absence of glucose-induced satiety for the higher concentrations indicates that vagotomy does not merely shift the threshold for satiety, but appears to render vagotomized rabbits insensitive to the satiating effects of glucose. Both vagal denervation and a 24-h pretest fast produced dramatic effects on several short-term meal parameters. The nonmonotonic relation between the intraduodenal glucose load and subsequent feeding in sham-operated, free-feeding rabbits may result from the interaction of several factors, including activation of visceral satiety mechanisms, secretion of gut hormones, and visceral malaise.Administration of glucose directly into the antral duodenum has been reported to produce a decrease in subsequent short-term feeding in rabbits (Novin,

Καπνισμα Και Μαθητοκοσμος. Χρηση, Γνωσεις, Σταση

“…Οι διαφορές σωματικού βάρους μεταξύ καπνιστών και μη καπνιστών δεν είναι ακόμα γνωστό αν οφείλεται σε διαφορετική πρόσληψη θερμίδων δεδομένου ότι οι μελέτες που υπάρχουν δίνουν αντιφατικά αποτελέσματα. Η επίδραση της νικοτίνης στην ελαττωμένη πρόσληψη θερμίδων θα μπορούσε να έχει σχέση με τη δράση της στην αύξηση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα (Spohr et al 1979), αφού είναι γνωστό ότι οι υποδοχές της γλυκόζης στον υποθάλαμο συμμετέχουν στη ρύθμιση της πείνας και οι μικρές δόσεις γλυκόζης μπορούν να ελαττώνουν την πρόσληψη τροφής (Martin et al 1982 Η χρήση του καπνού έφθασε να θεωρείται πανάκεια. 0 Kant είχε χαρακτηρίσει το κάπνισμα σα "μια από τις βασικές μεθόδους διέγερσης της σεξουαλικής διάθεσης", ενώ οι μοναχοί το χρησιμοποιούσαν για τον ακριβώς αντίθετο λόγο.…”

“…Τα παιδιά που πάσχουν από άσθμα βελτιώνονται όταν οι γονείς τους σταματούν το κάπνισμα σε αντίθεση με αυτά που οι γονείς τους συνεχίζουν να καπνίζουν (O'Connell andLogan 1974, Cortmalker et al 1982.Συμπτώματα από το αναπνευστικό ή νόσηση ή και τα δύο μαζί σε μεγαλύτερη παιδική ηλικία και στην ενήλικη ζωή έχουν επίσης σχέση με την πρώιμη αναπνευστική νόσο που επηρεάζεται από την έκθεση τους στο κάπνισμα των γονιών τους(Colley et al 1973).Το κάπνισμα των γονιών έχει βρεθεί ότι αποτελεί παράγοντα κινδύνου για επιμένουσες εκκριτικές ωτίτιδες σε παιδιά(Kraemer et al 1983), για ελαττωμένο ύψος (Roma et al 1983) και για αιφνίδιους νεογνικούς θανάτους (Beegman and Wiesner 1976).Επίσης υπάρχουν ενδείξεις για αυξημένο αριθμό παιδικών καρκίνων (εγκεφάλου κ.λ.π.) σε άτομα που εκτέθηκαν για ορισμένο χρονικό διάστημα στον καπνό του τσιγάρου στο οικογενειακό τους περιβάλλον (Preston-Martin et al 1982).Μια αναδρομική μελέτη στις Η.Π.Α. αναφέρει ότι οι άνδρες που είχαν εκτεθεί σαν παιδιά σε παθητικό κάπνισμα μόνο από την πλευρά της μητέρας τους έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του πνεύμονα (σχετικός κίνδυνος 1.5) και ότι οι σύζυγοι, άνδρες και γυναίκες των βαριών καπνιστών είχαν σχετικό κίνδυνο 3.5 σε σύγκριση με τους συζύγους των μη καπνιστών(Correa -et ΛΪ .…”