“…Właściwość ta nie jest uwzględniana w praktyce tworzenia narzędzi pomiaru przeciwstawiania się. Spotkać się raczej można z koncentracją na świadomości oraz celowości zachowań osoby i jej otoczenia (Oleszkowicz, 2001;Bukobza, 2009), formie wyrazu sprzeciwu (Dowd, Milne, Wise, 1991;Oleszkowicz, 2001), natężeniu potrzeby niezależności (Tucker, Byers, 1987;Dowd, Milne, Wise, 1991;Hong, Faed, 1996;Stanik, Roszkowska, Kucharewicz, 2006), stra-tegii radzenia sobie z ograniczeniami (Ostrowska, 2002), statusie uczestników relacji, proaktywności i reaktywności zachowań (McDermott, 1988;Bukobza, 2009), stopniu uzewnętrznienia, a także skutkach tych zachowań, w tym zaletach i korzyściach dla osoby i otoczenia (Stenner, Marshall, 1995;Oleszkowicz, 2001;Bukobza, 2009). Uwzględnienie więc "akceptacji", rozumianej w myśl wcześniej podanej definicji, wydaje się nie tylko teoretycznie zasadne, ale także interesujące, choćby przez wzgląd na dotychczasowe jej niedocenianie w praktyce budowania narzędzi pomiaru oporu.…”