Expression of the rat prothymosin alpha gene during T-lymphocyte proliferation and liver regeneration

Μελέτη Προθυμοσίνης Α Με Χρήση Αντισωμάτων

“…Οι πρώτες ενδείξεις για μια πιθανή σχέση μεταξύ της έκφρασης του γονιδίου της ProTα και του κυτταρικού πολλαπλασιασμού προήλθαν από την αξιολόγηση των επιπέδων του mRNA της ProTα σε λεμφοκύτταρα ενεργοποιημένα με μιτογόνο (Eschenfeldt and Berger, 1986, Gomez-Marquez et al, 1989, Bustelo et al, 1991, σε διάφορους άλλους πληθυσμούς κυττάρων (Eschenfeldt and Berger, 1986, Gomez-Marquez et al, 1989, Zalvide et al, 1992 και σε αναγεννημένους ιστούς (Bustelo et al, 1991, Wu et al, 1997a, όπου βρέθηκαν αυξημένες συγκεντρώσεις mRNA της ProTα στα κύτταρα που βρίσκονταν σε πολλαπλασιασμό. Ωστόσο, η αύξηση αυτή βρέθηκε να είναι μέτρια στα περισσότερα είδη κυττάρων που μελετήθηκαν, με επίπεδα mRNA της ProTα 2-4 φορές υψηλότερα από ότι σε κύτταρα που δεν βρίσκονταν σε πολλαπλασιασμό (Bustelo et al, 1991 (Sburlati et al, 1991) ή κυττάρων HL-60 (Rodriguez et al, 1998) με αντινοηματικά ολιγομερή mRNA της ProTα προκαλεί μείωση στην κυτταρική ανάπτυξη. Το γεγονός αυτό οδήγησε στο συμπέρασμα ότι κύτταρα που εμφανίζουν έλλειψη ProTα δεν μπορούν να διαιρεθούν.…”

Απομονωση Και Φυσικοχημικος Χαρακτηρισμος Των Α- Και Β-Θυμοσινων Της Πεστροφας (Salmo Gairdneri)

“…Β) Στην κατεύθυνση της κυτταρικής αύξησης: α) Αυξημένα επίπεδα mRNA γιά την προθυμοσίνη α, έχουν παρατηρηθεί σε διεγερμένα με μιτογόνα λεμφοκύτταρα (Eschenfeldt and Berger 1986), σε λεμφοκύτταρα λευχαιμικών ασθενών (Gomez-Marquez et al, 1989a) και σε αναγενόμενο συκώτι (Bustelo et al, 1991). 0) Ενεργοποίηση του πρωτο-ογκογόνου MYC οδηγεί σε ταχεία αύξηση της μεταγραφής του γονιδίου της προθυμοσίνης α ακόμη και απουσία πρωτεϊνικής σύνθεσης (Eilers et al, 1991).…”

Απομονωση Και Χαρακτηρισμος Των Πολυπεπτιδιων Προθυμοσινη Α Και Παραθυμοσινη Απο Ιστους Χοιρου (Sus Scrofa)

“…Μολονότι με κλασική κυτταρική κλασμάτωση ανιχνεύσιμα επίπεδα ανοσοαντιδρώντος υλικού θυμοσίνης αϊ βρέθηκαν μόνο στο κυτταρόπλασμα θύμου ή ήπατος βοός (Tsitsiloni et al. ,1989), δεν αποκλείεται η ποσότητα αυτή της προθυμοσίνης α όπως και η ανίχνευση ανοσοαντιδρώντος υλικού θυμοσίνης αχ στο κυτταρόπλασμα κυττάρων του εντερικού σωλήνα (Conteas et al, 1990) (Dosil et al_., 1990), αν συνδυαστεί με την επίσης αυξημένη έκφραση του mRNA κατά την αναγέννηση (Regeneration) ήπατος επίμυος (Bustelo et al, 1991) οδηγεί στην άποψη ότι η προθυμοσίνη α είτε σε γονιδιακό, είτε σε πρωτεϊνικό επίπεδο, φαίνεται ότι συμμετέχει στην κυτταρική αύξηση και πιθανόν στην διαφοροποίηση (Dosil et al, 1990, Bustelo et al, 1991. Σε πρόσφατη εργασία τους οι Sburlati et al (1991) (Haritos et al, 1985b).…”

“…(Haritos et al, 1984a) συντίθεται σε λεμφικούς και μη λεμφικούς ιστούς των θηλαστικών και απο ποικιλία κυττάρων (Goodall et §Λ., 1986;Eschenfeldt and Berger, 1986;Frangou-Lazaridis et al., 1988;Clinton et al, 1989a;Gomez-Marquez et al, 1989) Η ευρεία κατανομή σε ιστούς της προθυμοσίνης α η οποία επιβεβαιώνεται και από τα αποτελέσματα της εργασίας αυτής δείχνει ότι η δράση της δεν θα πρέπει να αναφέρεται μόνο στο ανοσολογικό σύστημα. Εξ άλλου πρόσφατες εpγασCες αποδεικνύουν την πυρηνική θέση της προθυμοσινης a (Watts et al, 1989;Watts et al, 1990;Clinton et al, 1991;Manrow et aA., 1991) και συνδέουν τη δράση της με τον κυτταρικό πολλαπλασιασμό και πιθανόν διαφοροποίηση (Dosil et al, 1990;Bustelo et al, 1991;Eilers et al, 1991;Sburlati et al, 1991 (Panneerselvam et al, 1988b), επίμυος (Komiyama et al, 1986;Frangou-Lazaridis et al, 1988;Trompeter et a_l. , 1989) και ανθρώπου (Clinton et al, 1989b).…”

“…Στον επόμενο πίνακα (Πιν. XII) παρουσιάζον οι ανιονικές περιοχές της προθυμοσίνης α. Το μέγεθος της ανιονικής περιοχής της προθυμοσίνης α είναι 29 αμινοξέα (περιοχή 53-81), έχει ποσοστό ασπαρτικού και γλουταμικού αμινοξέος 83% και φυσιολογική δράση την αύξηση της κυτταρικής διαίρεσης (Dosil et al., 1990;Bustelo et al, 1991;Sburlati et al, 1991) Παρόλο που φαίνεται ότι η παραθυμοσίνη στοχεύει στον πυρήνα (Watts et al, 1989;Clinton et al, 1991) (Brand and Soling 1986;Brand et al, 1988; (Johnson, 1990). Εξ αιτίας αυτής της αδυναμίας δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ενός νέου τύπου β-στροφής (Erard et §Λ.,199^) αν και τα φάσματα μας είναι τελείως διαφορετικά στην περιοχή 250-200 nm από τα μέχρι τώρα δεδομένα για β-στροφές στην αντίστοιχη περιοχή (Rose et ad., 1985;Yang et al_.…”