Exploring the Beliefs, Concerns and Understandings About Climate Change of Greek University Students from the Social Sciences and Humanities

How Climate Change Science Is Reflected in People’s Minds. A Cross-Country Study on People’s Perceptions of Climate Change

“…The discussions showed that Romanian participants emphasized general, broad categories of climate change “villains” (e.g., politicians, multinational companies, and big countries). This is similar to Greek university students who named economic growth and industrialization the main culprits of climate change [ 125 ]. Only 6 Romanians out of 14 pointed towards specific “villains” of climate change.…”

Global vocabulary and regional divides: representations of the environmental crisis of young adults in Ireland and Uruguay

“…v12i1.755 the one hand, the novelty of this project relies on the special emphasis on covering a diverse range of educational and socioeconomic backgrounds. Environmental awareness and behaviour of young adults have been widely explored, but less frequently going beyond climate activists (Kiilakoski & Piispa, 2023;Wahlstrom et al, 2019;Wallis & Loy, 2021) or the cohort of university students (Daskolia, 2022;Gago & Sá, 2021;Quijano et al, 2023), whose possibility of capturing the voice of young populations varies, specifically taking into account nation's varying rates of third-level education enrolment. On the other hand, and unlike most cross-national studies in environmental public opinion (Leiserowitz et al, 2022;Marquart Pyatt, 2018;Peisker, 2023), the qualitative approach of this research provides dense descriptions enabling the emergence of social representations of the environmental problem, as articulated by these young adults all the while embracing contradictions associated with the challenge of environmental risk engagement (Weintrobe, 2013).…”

H Κλιματική Κρίση Ως «φαύλο» Πρόβλημα Και Μαθησιακό Αντικείμενο. Θεωρητικές, Ερευνητικές Και Διδακτικές Επισημάνσεις Με Άξονα Την Εκπαίδευση Για Την Κλιματική Αλλαγή

“…Στο πλαίσιο αυτής της μετασχηματιστικής προοπτικής η εκπαίδευση έχει έναν ουσιαστικό ρόλο να διαδραματίσει. Εξοικειώνοντας αφενός το ευρύτερο κοινό -και τους νέους ειδικότερα-με την εννοιολόγηση της κλιματικής κρίσης και καλλιεργώντας νέες δεξιότητες και μοντέλα σκέψης για τις επιδιωκόμενες αλλαγές, όχι μόνο στη σφαίρα των ατομικών συμπεριφορών, αλλά κυρίως σε επίπεδο κοινωνικών και πολιτικών συστημάτων (Jorgenson, Stephens & White, 2019• Daskolia, 2022a, η εκπαίδευση αναγνωρίζεται από όλους τους διεθνείς οργανισμούς και από το σύνολο σχεδόν της επιστημονικής κοινότητας ως κεντρικός άξονας κάθε προσπάθειας διαχείρισης της κλιματικής κρίσης (βλ. σχετικά: UNFCCC, 1992 UNESCO, 2009UNESCO, , 2010UNESCO, , 2012aUNESCO, , 2012bUNESCO, , 2017aUNESCO, , 2017b (βλ., Reid, 2019).…”

“…Σε συνέχεια και συνέπεια όλων των παραπάνω, ο βαθμός ενεργοποίησης του γενικού πληθυσμού απέναντι στο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής παραμένει σύμφωνα με τους Wang et al (2019) σχετικά χαμηλός. Αντίστοιχα ανθεκτικές εμφανίζονται πολλές από τις παρανοήσεις και τις λανθασμένες αντιλήψεις για την έννοια και τις διαστάσεις της κλιματικής αλλαγής στο ευρύτερο κοινό όπως και σε εκπαιδευόμενους όλων των βαθμίδων τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς (Whitmarsh & Capstick, 2018• Daskolia, 2022a,b• Lee et al, 2020. Σημαντικά περιορισμένη καταγράφεται, επίσης, παρά τις σχετικές συστάσεις, η ανταπόκριση πολλών εθνικών εκπαιδευτικών συστημάτων να ενσωματώσουν αντίστοιχες εκπαιδευτικές παρεμβάσεις στα σχολικά αναλυτικά προγράμματα, όπως και των ίδιων των σχολείων να τις προωθήσουν (UNESCO & UNFCCC, 2019).…”

“…Περιορισμένη εμφανίζεται μέχρι και πρόσφατα και η σχετική ερευνητική δραστηριότητα στον χώρο της εκπαίδευσης για την κλιματική αλλαγή, με τις περισσότερες από τις διεθνείς δημοσιεύσεις να είναι κατά κύριο λόγο προσανατολισμένες σε ζητήματα επιστημονικού αλφαβητισμού γύρω από το κλίμα (Henderson et al, 2017• González-Gaudiano & Meira-Cartea, 2019• Reid, 2019• Daskolia, 2022a. Πιο πρόσφατα, πάντως, έχει ξεκινήσει ένας γόνιμος εκπαιδευτικός διάλογος σχετικά με το ποιοι θα πρέπει να είναι οι βασικοί άξονες μιας εκπαίδευσης για την κλιματική αλλαγή με επίκεντρο τις επιδιωκόμενες αλλαγές στους μαθητές (Chang, 2015), ποιος ο βαθμός ικανοποίησης από τις ήδη υλοποιημένες εκπαιδευτικές δράσεις και προγράμματα και την παιδαγωγική τους (Monroe et al, 2019), και κατά πόσο χρειάζεται να θέσουμε ως στόχο ένα νέο «παράδειγμα» εκπαιδευτικής πρακτικής (Kagawa & Selby, 2010).…”