“…Ze konden zich storten op de sporen van heritage Italian, op code-switching in de verschillende communicatiecontexten, op de rijkgeschakeerde verhouding taal/identiteit in de verschillende generaties en sociale groeperingen [Horner, Weber, 2017]. Voor wat de citétaal betreft, wordt die niet alleen als dagelijkse omgangstaal door citébewoners gebezigd, maar inmiddels ook in de reclame en de sociale media in heel Limburg [Koeman, Marzo, 2017]. De citétaal is het symbool geworden van een achterstandsstreek en zijn bevolking die niet meer bang is om zich naar buiten toe te profileren: bijvoorbeeld als ondernemers, vooral in de horeca, die hun Italian roots positief hebben verrijkt met die van andere culturen en omgesmeed tot iets nieuws, geen brandteken meer van sociale uitsluiting.…”