Expectations of Greek Parents about Employment Opportunities for their Child with Learning Disabilities: Implications for Social Workers

Abstract

A survey was carried out in Heraklion, Crete, to determine the expectations on employment of all parents who had a child with learning disabilities (LDs) between the age of 14 and 45 years, living with them and having participated in some educational or vocational programme for at least 1 year. From the 310 families, which fulfilled the criteria for admission in the current study, 176 families participated. The research method chosen was a structured interview. The results demonstrated that parents expected their LD child not to work or to work in a sheltered workshop whereas, ideally, most parents wanted some form of competitive employment for their children. The findings suggest that social workers and other professionals should inform parents more positively about the potential abilities of their children and emphasise the importance of a job for all parties involved.

Παράγοντες Που Επηρεάζουν Τις Προσδοκίες Των Γονέων Για Την Κοινωνική Αποκατάσταση Των Παιδιών Τους Με Νοητική Καθυστέρηση

“…Παρά τον σημαντικό της ρόλο, η έννοια της αναπηρίας δεν συναντάται επαρκώς στη βιβλιογραφία της κοινωνικής εργασίας καθώς και στα προγράμματα σπουδών της (Mackelprang, 2010• Samant και συν., 2009. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτήν την έλλειψη προσοχής (Aroni, Hegarty, Philalithis, 2012). Για πολλά χρόνια τα εκπαιδευτικά προγράμματα της κοινωνικής εργασίας θεωρούσαν τα ΑμεΑ ως έναν πληθυσμό που βρισκόταν σε κίνδυνο μαζί με άλλες μειονότητες.…”

“…Καθώς δεν υπάρχει νόμος που να υποχρεώνει τα άτομα με Ν.Κ. να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους και την επαγγελματική τους κατάρτιση σύμφωνα με συγκεκριμένα μοντέλα, εξαρτάται από τους γονείς αν τα παιδιά τους θα παραμείνουν σπίτι ή αν θα συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους σε προστατευμένα εργαστήρια (Sheltered workshops) ή σε προγράμματα υποστηριζόμενης εργασίας (supported employment) όπου θα τους δοθεί η δυνατότητα να εργαστούν στην ελεύθερη αγορά εργασίας (Aroni, Hegarty & Philalithis, 2012). Οι προσδοκίες και οι φιλοδοξίες των γονέων, όπως αναφέραμε, επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά τις επαγγελματικές επιλογές των παιδιών τους (Linsdstrom, 2007• Blustein και συν., 1997), συχνά πολύ περισσότερο και από τους συνομηλίκους τους (Whiston & Keller, 2004), βασιζόμενοι συχνά στις δικές τους αξίες και προσδοκίες (Halpern, 2002).…”

“…Αν και το κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας έχει επηρεάσει την ελληνική κοινωνία και τη στάση της απέναντι στην αναπηρία, τα ΑμεΑ εξακολουθούν να θεωρούνται ανίκανα να εργαστούν και να ζήσουν αυτόνομα (ΕΣΑμεΑ, 2008). Στην Ελλάδα ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει η αντίληψη αυτή, με αποτέλεσμα οι συγγενείς, αντί των ίδιων των ατόμων, να κάνουν χρήση των ευνοϊκών νόμων επαγγελματικής κατάρτισης και αποκατάστασης (Aroni, Hegarty & Philalithis, 2012).…”

“…Στην Ελλάδα, όπως και διεθνώς, τα ποσοστά επαγγελματικής κατάρτισης των ατόμων με Ν.Κ. είναι χαμηλά (Aroni, Hegarty, Philalithis, 2012• Zissi και συν., 2007• Αρώνη, 2005• Kalabouka και συν., 2005• Ζερβός, 2004.…”

“…όταν ενημερωθούν για τις δυνατότητες των παιδιών τους και δουν να λειτουργούν βελτιωμένα προγράμματα στην τοπική τους κοινότητα, με διαθέσιμες εναλλακτικές λύσεις στην εκπαίδευση, στην κατάρτιση, στην αποκατάσταση και στη στέγαση. Οι επαγγελματίες και ιδιαίτερα οι κοινωνικοί λειτουργοί μπορούν να οργανώνουν, να εμψυχώνουν και να εκπαιδεύουν τα ΑμεΑ και τις οικογένειές τους για να αναπτύξουν προσδοκίες οι οποίες θα τους ενδυναμώσουν για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους (Aroni, Hegarty, Philalithis, 2012). Powell (1998Powell ( , 2002 ο ρόλος και ο στόχος της κοινωνικής εργασίας στη μεταμοντέρνα κοινωνία στην οποία κυριαρχούν η κοινωνική αδικία, η έλλειψη εμπιστοσύνης, ο κίνδυνος, η πόλωση, ο κατακερματισμός και η αποξένωση είναι η ενδυνάμωση των ατόμων, των ομάδων, των κοινοτήτων ώστε να αναλάβουν δράση, είναι η επαναδραστηριοποίηση της κοινωνίας των πολιτών για διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ίσης μεταχείρισης που αξίζουν (Δημοπούλου-Λαγωνίκα και συν.…”