Εισαγωγή: Η διάγνωση και η θεραπεία του καρκίνου επιβάλλει πολλούς περιορισμούς και καταπονεί σημαντικά τους ασθενείς προκαλώντας σημαντική ψυχική δυσφορία. Η ομαδική ψυχοθεραπεία και η άσκηση μπορούν να περιορίσουν τααρνητικά συναισθήματα και να βοηθήσουν τους καρκινοπαθείς να αναπτύξουν μηχανισμούς αντιμετώπισης του στρες, χωρίς όμως να έχουν διεξαχθεί ακόμη έρευνες που να εξετάζουν συγκριτικά την επίδρασή τους σε Έλληνες ασθενείς με καρκίνο.Σκοπός : Η εξέταση και σύγκριση της επίδρασης ενός προγράμματος άσκησης και ενός προγράμματος ομαδικής ψυχοθεραπείας στη γενική υγεία των καρκινοπαθών, το προφίλ διάθεσης και την ποιότητα ζωής (ΠΖ) τους.Μεθοδολογία: Το δείγμα περιελάβανε 39 ασθενείς με καρκίνο (10 άνδρες και 29γυναίκες), που κατανεμήθηκαν τυχαία σε τρεις ομάδες 13 ασθενών: ομάδα ελέγχου, άσκησης και ψυχοθεραπείας. Οι ασθενείς της ομάδας ψυχοθεραπείας έλαβαν θεραπεία ομαδικής υποστήριξης 10 εβδομάδων, με συχνότητα μία φορά την εβδομάδα, 90 λεπτών σε κάθε συνεδρίαση. Η διάρκεια του προγράμματος εκπαίδευσης για τα άτομα της ομάδας φυσικής δραστηριότητας ήταν 10 εβδομάδες με συχνότητα δύο συνεδριών εβδομαδιαίως, 60 λεπτά κάθε συνεδρία. Τα άτομα της ομάδας ελέγχου δεν συμμετείχαν σε κανένα πρόγραμμα και απλώς συμπλήρωσαν τα ερωτηματολόγια που τους δόθηκαν. Χορηγήθηκαν τα παρακάτω ερωτηματολόγια: το ερωτηματολόγιο SF-36 για την ΠΖ, το Ερωτηματολόγιο Γενικής Υγείας (GHQ) -28 και το ερωτηματολόγιο POMS ερωτηματολόγιο (σύντομη εκδοχή) για την αξιολόγηση της διάθεσης. Οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν πριν και μετά από την παρέμβαση.Αποτελέσματα: Όσον αφορά στη γενική κατάσταση της υγείας, στατιστικά σημαντική διαφορά (βελτίωση) παρατηρήθηκε στην ομάδα της φυσικής δραστηριότητας (p= 0,031) με αντίστοιχη βελτίωση. Όσον αφορά την ΠΖ, η βελτίωσητης «ζωτικότητας» (p= 0,006) και της υποκλίμακας της ψυχικής υγείας (p = 0,011) ήταν στατιστικά σημαντική προ και μετά της παρέμβασης στην ομάδα υποστηρικτικής θεραπείας. Όλοι οι άλλοι τομείς δεν παρουσίασαν σημαντική μεταβολή. Στην ομάδα άσκησης βελτιώθηκαν επίσης η σωματική λειτουργικότητα και ο συναισθηματικός ρόλος, αλλά χωρίς να προκύψουν στατιστικά σημαντικά αποτελέσματα. Όσον αφορά την διάθεση, η post-hoc ανάλυση έδειξε ελάττωση του θυμού, όσον αφορά την ομάδα υποστηρικτικής θεραπείας που διέφερε στατιστικά σημαντικά τόσο από την ομάδαελέγχου (-6,91 μονάδες πτώση σε υποκλίμακα θυμού, p <0,001) και την ομάδα άσκησης (-4.75, p = 0,007). Όσον αφορά τη συνολική βαθμολογία POMS, τα αποτελέσματα ευνόησαν επίσης την ομάδα υποστηρικτικής θεραπείας σε σύγκριση μετην ομάδα ελέγχου (p = 0,001). Οι τιμές μετά την παρέμβαση βελτιώθηκαν επίσης γιατην ομάδα άσκησης, αλλά όχι στατιστικά σημαντικά.Συμπεράσματα: Τα ευρήματα αυτής της μελέτης υποστηρίζουν την ευεργετική επίδραση της ψυχολογικής παρέμβασης στη διάθεση και την ΠΖ των ασθενών με καρκίνο, ακολουθούμενη σε μικρότερο βαθμό από την ευεργετική επίδραση τουπρογράμματος άσκησης. Ο θετικός αντίκτυπος είναι ιδιαίτερα εμφανής στους τομείς του θυμού, της ζωτικότητας και της ψυχικής υγείας. Από την άλλη πλευρά, η φυσική δραστηριότητα ασκεί σημαντική θετική επίδραση στην ψυχιατρική νοσηρότητα των καρκινοπαθών, ιδιαίτερα στον τομέα του άγχους και της αϋπνίας, τομείς στους οποίουςη ψυχολογική παρέμβαση είχε αμελητέο αποτέλεσμα. Η ανίχνευση ψυχικών διαταραχών σε ασθενείς με καρκίνο μπορεί να είναι χρήσιμη για την εφαρμογή προγραμμάτων παρέμβασης προσαρμοσμένων στις ανάγκες τους, προκειμένου ναεπιτευχθούν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα αποκατάστασης.Λέξεις-κλειδιά: ΠΖ, επιζώντες καρκίνου, άσκηση, ομαδική ψυχοθεραπεία , διάθεση,γενική υγεία