Evli Kadınların Yarı Zamanlı ve Tam Zamanlı Çalışma Şekillerinin Belirleyicileri: Türkiye Örneği

Abstract

Bu çalışmada Türkiye’de ikamet eden evli kadınların tam zamanlı ve yarı zamanlı çalışma şekillerinin tercihini belirleyen faktörler, TÜİK Hane Halkı Işgücü Anketi verileri kullanılarak Logit analiz yöntemi ile incelenmiştir. Analiz sonuçlarına göre; medeni durum, cinsiyet, yaş, eğitim seviyesi, hane halkı büyüklüğü, meslek grubu ve aylık kazanılan gelir ile çalışma şekilleri arasında %1 anlamlılık seviyesinde katsayıların istatistiksel olarak anlamlı olduğu görülmektedir. Evli kadınların diğerlerine göre part time çalışma olasılıklarının daha fazla olduğu görülmektedir. Bununla birlikte, erkeklerin kadınlara göre yarı zamanlı çalışma olasılıkları daha düşük tespit edilirken, eğitim seviyesi üniversite ve üstü olanların diğerlerine göre yarı zamanlı çalışma olasılıklarının azaldığı görülmüştür. Yaşlar gruplara ayrıldığında 15-24 yaş grubu baz alındığında, 25-34, 35-44, 45-54 ve 55-64 yaş gruplarının yarı zamanlı çalışma olasılıklarının 15-24 yaş gruplarına göre anlamlı şekilde daha az olduğu ayrıca, hane halkı büyüklüğü arttıkça bireylerin yarı zamanlı çalışma olasılıklarının da azaldığı söylenebilmektedir. Meslek gruplarında ise profesyonel meslek grubu baz alınmıştır. Bulgulara göre, teknisyen, büro, hizmet sektörü, tarım, sanatkâr, operatör ve niteliksiz olarak ifade edilen meslek gruplarının yarı zamanlı çalışma olasılıklarının profesyonel meslek grubuna göre daha az olduğu bulgusuna ulaşılmıştır. Bu çalışma evli kadınların, hem kadınlar arasında hem de diğer tüm çalışanlar içerisinde söz konusu çalışma şekli tercihi açısından durumunun belirlenmesi için Türkiye örneğinde yapılan ilk çalışma olması nedeniyle de önem arz etmektedir.