Epidemiology and Prevention of Traffic Injuries to Urban Children and Adolescents

Abstract

Traffic injuries were a leading cause of severe childhood injury in this population, accounting for nearly 16% of the injuries, second only to falls (24%). During the preintervention period (1983-1988), severe traffic injuries occurred at a rate of 147.2/100 000 children <17 years per year. Slightly <2% of these injuries were fatal. Pedestrian injuries accounted for two thirds of all severe traffic injuries in the population. Among school-aged children, average annual rates (per 100 000) of severe injuries before the intervention were 127.2 for pedestrian, 37.4 for bicyclist, and 25.5 for motor vehicle occupant injuries. Peak incidence of pedestrian and bicyclist injuries occurred during the summer months and afternoon hours, whereas motor vehicle occupant injuries showed little seasonal variation and were more common during evening and night-time hours. Age-specific rates showed peak incidence of pedestrian injuries among 6- to 10-year-old children, of bicyclist injuries among 9- to 15-year-old children, and of motor vehicle occupant injuries among adolescents between the ages of 12 and 16 years. The peak age for all traffic injuries combined was 15 years, an age at which nearly 3 of every 1000 children each year in this population sustained a severe traffic injury. Among children hospitalized for traffic injuries during the preintervention period, 6.3% sustained major head trauma (including concussion with loss of consciousness for >/=1 hour, cerebral laceration and/or cerebral hemorrhage), and 36.9% sustained minor head trauma (skull fracture and/or concussion with no loss of consciousness >/=1 hour and no major head injury). The percentage of injured children with major and minor head trauma was higher among those injured in traffic than among those injured by all other means (43.2% vs 14.2%, respectively; chi2 = 336; degrees of freedom = 1). The percentages of children sustaining head trauma were 45.4% of those who were injured as pedestrians, 40.2% of those who were injured as bicyclists, and 38.9% of those who were injured as motor vehicle occupants. During the intervention period, the average incidence of traffic injuries among school aged children declined by 36% relative to the preintervention period (rate ratio:.64; 95% CI:.58,.72). After adjusting for annual trends in incidence, pedestrian injuries declined during the intervention period among school aged children by 45% (adjusted rate ratio:.55; 95% CI:.38,.79). No comparable reduction occurred in nontargeted injuries among school-aged children (adjusted rate ratio:.89; 95% CI:.72, 1.09) or in traffic injuries among younger children who

Characteristics of injuries due to traffic accidents in the pediatric age group

“…[13] Literatürde araç içi trafik kazalarına sıklıkla bü-yük çocukların maruz kaldığını destekleyen yayınlar-da vardır. Durkin ve arkadaşları [14] çocukların araç dışı kazalarına 6-10 yaşlarında, bisiklet kazalarına 9-15 yaşlarında ve araç içi trafik kazalarına da 12-16 yaşla-rı arasında daha çok maruz kaldığını bildirmiştir. Aynı çalışmada çocukların yaz aylarında ve öğleden sonra daha fazla trafik kazasına maruz kaldığı bildirilmiş-tir.…”

“…Aynı çalışmada çocukların yaz aylarında ve öğleden sonra daha fazla trafik kazasına maruz kaldığı bildirilmiş-tir. [14] Sözüer ve arkadaşlarının [5] çalışmasında da benzer sonuçlar elde edilmiştir. Emniyet Genel Müdürlü-ğü trafik istatistiklerine göre, ülkemizde çocuk trafik kazalarının sıklıkla yaz ve ikinci olarak ilkbahar aylarında görülmektedir.…”

Pediatric head injuries, retrospective analysis of 851 patients: An epidemiological study

“…[12,14,15] Aynı çalışmalarda dikkat çeken en önemli noktalardan biri de, çocukluk çağı travmalarının başlıca etyolojik nedenleri olan düşmeler, yüksekten düşme-ler veya trafik kazası gibi travmaların tümünün, alına-cak etkin önlemler ve eğitimle, oluşmadan önlenebile-ceği ya da azaltılabileceğidir. [1,5,10,11,14] Bu da ancak sorunu doğru tespit ederek, çözümler için etkin ve gerçekleştirilebilir öneriler getirmekle sağlanabilir. Her ne kadar literatürde konu ile ilgili birçok çalışma olmasına karşın, ülkemizde yeterli sayıda epidemiyolojik çalışma yoktur.…”

“…Yayın-lanmış diğer çalışmalarda da çocukluk çağında düş-melerin, kafa travması sebebi olarak önceliği izlenmektedir. [3,7,12,14,19] Bu çalışmada yaş grupları ve düş-me şekilleri dikkate alınarak yapılan değerlendirme-de, bebeklik döneminde ilk sırada ev içi basit düşme-ler (%83) yer alırken, okul çocuğu döneminde ise ev dışı basit düşmeler (%47) en yüksek oranda izlenmektedir. Oyun çocuğu döneminde ise ev içi ve dışı düş-meler arasında belirgin bir fark izlenmemiştir.…”

“…[1,2,5,10] Durkin ve arkadaşlarının [14] çalışmasında bu sorunlara dikkat çekilerek, okullarda trafik güvenliği ile ilgili eğitimler verilmesi, çocukla-ra uygun ve güvenli oyun alanları sağlanması, yapı-lan sporlar ile ilgili koruyucu önlemler alınması, gerekiyorsa uygun koruma malzemeleri kullanılması gibi önlemlerin, kafa travma sayı ve sonuçlarında iyileş-tirmeler sağlayacağını bildirmişlerdir. Biz de, ülkemiz için benzer önlemlerin uygun olacağı inancındayız.…”