Prostate-specific antygen (PSA) pozostaje najlepszym biomarkerem do monitorowania pacjentów z rakiem prostaty po zakończeniu radykalnego leczenia. Kinetyka jego spadku oraz osiągane nadiry podlegały licznym badaniom w klasycznej radioterapii oraz brachyterapii, sugerując ich znaczenie jako ważnych czynników prognostycznych. W dobie rozwoju radioterapii stereotaktycznej, wysoce hipofrakcjonowanej, istotne jest zrozumienie zachowania PSA po tej formie leczenia. Praca prezentuje aktualne dane literaturowe w tym zakresie wykazujące charakterystyczną kinetykę spadku PSA (gwałtowny spadek w 1 roku oraz dalszy, wolniejszy w latach kolejnych) oraz wysokie odsetki nadirów PSA <0.5 ng/ml (ponad 70%). Prace ukazują także dość częste (ok 30-40%) występowanie zjawiska PSA bounce analogicznie do brachyterapii.