Endogenous estradiol may influence IGF-I levels in acromegalic women treated with pegvisomant

Abstract

We present the case of a 46-year-old woman with acromegaly currently being treated with the growth hormone (GH) receptor antagonist pegvisomant showing strongly fluctuating IGF-I levels. We prospectively measured estradiol, IGF-I, IGF-I binding protein, acid labile subunit, basal endogenous GH, binding protein and pegvisomant levels for 6 months every week. Estradiol levels showed a strongly negative correlation with IGF-I (r = -0.733, P < 0.001), and less so with ALS (r = -0.433, P < 0.05) and IGFBP3 (r = -0.590, P < 0.01). Estradiol was not significantly correlated with endogenous GH or pegvisomant levels. Likewise, IGF-I did not correlate with endogenous GH or pegvisomant levels. In our patient, endogenous estradiol levels have a significant influence on IGF-I levels. When female acromegalic patients on permanent pegvisomant treatment show fluctuating IGF-I levels, estradiol levels should be taken into consideration.

Predictors of morbidity and mortality in acromegaly: an Italian survey

“…2, and in agreement with other series (21). Thus, a protective role of estrogen, delaying clinical presentation of acromegaly during the reproductive period, could be hypothesized, since it is wellknown that estrogen reduces IGF1 concentrations in both normal and acromegalic women (26,27,28,29).…”

Successful use of weekly pegvisomant administration in patients with acromegaly

“…PegV drug level Serum concentrations of pegV were determined by an immunofluorometric sandwich type assay previously described (10). Within assay variability was 7.5, 4.6, and 5.2% at concentrations of 160, 650, and 3900 ng/ml respectively.…”

Διερεύνηση Της Μακροχρόνιας Εξέλιξης Της Μεγαλακρίας Ανάλογα Με Τη Θεραπευτική Αντιμετώπιση.

“…Η μη στατιστικά σημαντική διαφορά στη μελέτη μας όσον αφορά τον IGF1 την τελευταία 20ετία οφείλεται πιθανότητα στον περιορισμένο αριθμό τιμών IGF1 για την ομάδα Α, δεδομένου ότι όπως προαναφέρθηκε ο προσδιορισμός του άρχισε συστηματικά στο Τμήμα μας μετά το 1990.Στον πίνακα 13 παρουσιάζονται τα δεδομένα βάσεων μεγαλακρίας διαφόρων χωρών όσον αφορά τους θεραπευτικούς χειρισμούς και την έκβαση(152)(153)(154)(155)(156)(157)(158)(159) προς σύγκριση με τα δικά μας δεδομένα (πίνακας 8). Όσον αφορά στα δημογραφικά στοιχεία η ηλικία διάγνωσης της νόσου είναι περίπου η ίδια δηλαδή στο μέσο της 5 ης δεκαετίας ζωής και η ηλικία διάγνωσης για τις γυναίκες είναι λίγο μεγαλύτερη από αυτή των ανδρών (στη δική μας βάση 47 ετών για τις γυναίκες και 44 για τους άνδρες) ποθανόν λόγω της προστατευτικής δράσης των οιστρογόνων που ελαττώνουν τα επίπεδα IGF1 τόσο σε υγιείς όσο και σε μεγαλακρικούς(160,161). Δεν υπάρχει διαφορά στην συχνότητα μεταξύ των δύο φύλων (μόνο σε Ισπανία, Ιταλία και Γερμανία(153,157,159) υπάρχει μια ελαφρά υπεροχή των γυναικών).…”