Emotion and Autobiographical Memory

Abstract

Benlik ve zihin, insanın anlamlı geçmiş yaşantılarının birikimli etkisi ile oluşur. Bu tanım örtük ya da açık olarak pek çok kişilik kuramının temel kabulüdür. Böyle bir kabul hangi yönelimden olursa olsun kişilik kuramlarını kaçınılmaz olarak iki temel kavram üzerinde buluşturur. Bunlardan ilki yaşan-tılara anlam veren duygular, ikincisi ise bu yaşantıların birikimli şekilde saklanmasıyla ilgili olarak bellektir. Yaşantıların saklandığı ve geri getirildiği bellek yapısı otobiyografik bellektir. Kişilik oluşumunun yanı sıra duygular ve otobiyografik bellek, pek çok bozukluğun ortaya çıkması ve sürdürülmesinde de işlev görmektedirler. Dolayısıyla bu iki kavramın insanı açıklamada hem uzunlamasına hem de kesitsel işlevleri olduğu söylenebilir. Bozukluklar söz konusu olduğunda duygular ile otobiyografik belleğin gelişimsel olarak nasıl şekillendiğini anlamak, bize bozukluğun yatkınlaştırıcı içsel faktörlerini anlamada yardımcı olacaktır. Bu iki yapının akut bir olayda nasıl çalıştığını ve birbirini nasıl etkilediğini anlamak ise bozuklukların ortaya çıkarıcı mekanizmalarını anlamakta yardımcı olacaktır. Literatüre bakıldığında duygular ile otobiyografik belleği ele alan ve klinik sonuçları olan kuramların bir bütünlük göstermediği görülmektedir. Bellek kuramlarının genellikle bilişsel ve semantik yapılara ağırlık verdiği, duyguları ihmal ettiği, duygular ile ilgili kuramların ise genellikle belleği ve örgütlenmesini ihmal ettiği gözlenmektedir. Bu iki kavrama aynı çerçeve içinde yer veren kuramların sayısı oldukça azdır. Bu yazıda duygular ve otobiyografik belleği bir arada alan kuramlardan Benlik Bellek Sistemi, Çağrışımsal Ağ Kuramı, Yapısalcı ve Bağlamsal Kuramlar, Duygu Düzenleme Kuramı ele alınmıştır. Aynı zamanda, duygular ve otobiyografik bellekle bağlantılı depresyon ve travma konulu araştırmalar taranarak değerlendirilmiştir. Bu kuramların travma sonrası stres bozukluğundaki geri dönüş anıları, disosiyasyon, amnezi, aşırı genel anı gibi, depresyondaki rahatsız edici düşünceler, rüminasyonlar, olumsuz anı hatırlama, olumlu anı hatır-layamama yanlılıkları gibi belirtilerin anlaşılıp açıklanmasında yararlı olacağı

Cognitive Models Explaining Post-Traumatic Stress Disorder and Cognitive Therapy Methods Frequently Used in Trauma Victims

“…The model aims to re-evaluate and functionally address the memories processed into verbally accessible memory while working with the cognitions of trauma victims and to activate the information processed into situationally accessible memory by confronting them with the necessary stimuli and updating them within functional new moods (Brewin et al 1996, Karancı 2009, Sarp and Tosun 2011. 2010) express their cognitive model of trauma as a hybrid of the models explained by Foa and Kozak (1986), Ehlers and Clark (2000), and Brewin et al (1996).…”

Otobiyografik Anılar ve Duygular: Şema Modeli Açısından Bir İnceleme

“…In the last few years, the schema therapy model (STM) and autobiographical memories have been studied with increasing interest as two unrelated topics of psychology. The lack of connection might be explained when we consider that memory models emphasize cognitive structures, while clinical approaches tend to ignore memory processes (1). At the same time, the STM studies autobiographical memories of early negative experiences by establishing a link between past and present.…”

“…The emotions that constitute a context for the recall of autobiographical memories play an important role in the autobiographical memory characteristics (21). Emotions occuring during experiences affect how that experience is encoded into memory, how it is stored and how it is recalled under what conditions (1). From this perspective, autobiographical memories are closely related to emotions (5,15,22).…”

Remembering personal change for better or worse: Retrieval context matters

“…Research converges on the idea that the ways in which people reflect on their pasts can inform psychological well‐being for better (e.g., greater perceived social support; Zhou, Sedikides, Wildschut, & Gao, 2008) or worse (e.g., heightened reliving of distress; Reynolds & Brewin, 1999). Prior studies have demonstrated that different ways of construing events can influence judgments about the self, others, and the future (Libby & Eibach, 2011b); identity and life‐story significance (McAdams, 2001); sense of closure (Crawley, 2010); emotion regulation (Cox & McAdams, 2014); goal pursuit (Conway, Singer, & Tagini, 2004); and psychopathology (Sarp & Tosun, 2011). It is therefore important to identify effective strategies for representing autobiographical events, along with possible mechanisms that promote adaptive self‐reflection.…”