Η παρούσα διατριβή ξεκίνησε στα πλαίσια της προσπάθειας του Τομέα Γεωφυσικής -Γεωθερμίας να δημιουργήσει την υποδομή, για την εφαρμογή και ανάπτυξη της σύγχρονης μεθόδου της Σεισμικής Ανάκλασης Υψηλής Ευκρίνειας στο χώρο της Τεχνικής Γεωφυσικής. Η μέθοδος αυτή μπορεί να δώσει λύσεις σε πληθώρα γεωτεχνικών προβλημάτων, χωρίς να υπόκειται στους περιορισμούς της συζυγούς της μεθόδου της σεισμικής διάθλασης. Οι στόχοι οι οποίοι ετέθησαν στη διατριβή αυτή είναι: α) Η ανάπτυξη της μεθόδου, β) Η επέκταση των εφαρμογών της μεθόδου σε βάθη θεωρούμενα ως οριακά για τη διακριτική της ικανότητα, και γ) Η εισαγωγή της μεθόδου σε ένα νέο πεδίο εφαρμογής, την αρχαιολογική έρευνα. Η προσπάθεια αυτή συνέβαλε, ελπίζουμε, στο να γίνει ένα βήμα στην ανάπτυξη της μεθόδου και στη διερεύνηση των δυνατοτήτων της. Η δουλειά όμως που απαιτείται είναι πολύ περισσότερη και θα χρειαστεί τις προσπάθειες πολλών ερευνητών και για πολλά ακόμα χρόνια για την πλήρη αξιοποίηση της. ' 1 ! 13 Διώρυγας του Ξέρξη. Το μικρό αναμενόμενο βάθος της διώρυγας (<15 m) σε συνδυασμό με τη σύνθετη δομή της, έδωσε μια ξεχωριστή πρωτοτυπία, αλλά και δυσκολία στην εφαρμογή. Ο χώρος της αρχαιολογίας ήταν επίσης εντελώς νέος 3 για τη μέθοδο της σεισμικής ανάκλασης και αυτό ήταν επίσης ένα στοιχείο που συνετέλεσε στη επιλογή της περιοχής. Τέλος, στους στόχους της εφαρμογής ήταν να συνεισφέρει στην αρχαιολογική έρευνα δίνοντας συγκεκριμένες πληροφορίες για τη δομή και την κατεύθυνση του καναλιού και ακόμη να υποδείξει γεωτρήσεις και θέσεις για πιθανή αρχαιολογική ανασκαφή. 3 Όπως αναφέρεται στο κεφάλαιο της ιστορικής ανασκόπησης οι προσπάθειες των Dobecki and Schoch (1992) και Utecht et al. (1993), στην Αίγυπτο και την Τουρκία αντίστοιχα, δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.