Effects of desferrioxamine in patients with iron-loading with a simple method for estimating urinary iron

Abstract

SYNOPSIS Desferrioxamine produced marked increases in urinary iron excretion in three patients with very gross iron loading. The magnitude of the response to desferrioxamine was not closely related to the amount of iron seen in liver biopsy sections. In two patients with less severe iron loading, desferrioxamine produced no significant increase in urinary iron content. In the patients who responded, the effect of desferrioxamine did not diminish with repeated doses even over periods of up to a year.The effectiveness of desferrioxamine was not increased by intravenous administration, water diuresis, mersalyl, or ammonium chloride.A simple method for estimation of urinary iron is described, necessitating a minimum of glassware, and sufficiently accurate for clinical purposes.

Συμβολη Στη Διαγνωστικη Αξια Της Φερριτινης Του Ορου Σε Διαταραχες Της Οικονομιας Του Σιδηρου Στον Οργανισμο

“…θύμητη γιά τόν δρρωστο, ή εκτίμηση τοϋ σιδήρου στό επίχρισμα τοΟ μυελοϋ εϋναι υποκειμενική, διαφέρει άπό παρατηρητή σέ παρατηρητή καί αντικατοπτρίζει μόνο τό ποσό τοϋ σιδήρου μέ τή μορφή τής αίμοσιδηρίνης στον μυελό, πού στή πραγματικότητα αντιστοιχεί σέ ένα μεγάλο εύρος διαθέσιμου σιδήρου στον οργανισμό (15,22,59). δ) *Η μέθοδος της δοκιμασίας της δεσφερριοξαμίνης, έκτος άπό τό δτι απαιτεί μία ενδομυϊκή ένεση, δέν εϋναι μέθοδος ακριβής γιά τήν εκτίμηση των αποθεμάτων τοϋ όργανισμοΰ σέ σίδηρο διότι ένα μέρος τοϋ σιδήρου πού συνδέεται μέ τήν δεσφερριοξαμίνη, δέν απεκ κρίνεται καί έτσι δέν εκτιμάται ή πραγματική ποσότητα σιδήρου τοϋ όργανισμοΰ (15,130). ε) Τελευταία έχουν βρεθεί τεχνικές μέτρησης της απορροφητικής καί απεκκριτικής Ικανότητας τοϋ όργανισμοΰ γιά διάφορα μεταλλικά κατιόντα όπως τό Co , τό Mg καί άλλα, πού άπορροφοΰνται άπό τόν οργανισμό όπως ò δισθενής σίδηρος.…”

Επιδρασις Χηλικων Ουσιων Επι Της Αποβολης Του Σιδηρου Επι Πασχοντων Εκ Μεσογειακης Αναιμιας Μετα Αιμοσιδηρωσεως

“…Πρακτικώς δέν αναφέρονται παρενέργειαι κατά τήν χορήγησιν τής £)ρ589β 113121129 Σ παν [ ω ς Εχ ει παρατηρηθή μείωσις τής διουρήσεως παρο δικής φύσεως 132 , επίσης κνησμωδες εξάνθημα, πεπτικαί διαταραχαί ή όσφυαλγίαι επί εντόνου σιδηρουρίας 2 . 'Επί μακροχρονίου χορηγήσεως είναι πιθανή ή έμφάνισις καταρράκτου, δστις βελτιοϋται σημαντικως μετά τήν διακοπήν τής θεραπείας 39 , 80 . Ή συνήθης δόσις προκειμένου περί μακροχρο νίου αγωγής δέν υπερβαίνει τα 500-1200 mg ημερησίως 2 , 58 , 96 , 133 .…”

“…Ό Smith (1965) 122 μετά χορήγησιν 4 -6 gr DTPA εις συνεχή στάγδην εγχυσιν, αναφέρει άποβολήν μεγαλυτέραν των 200 mg άνά 24ωρον. Ό Losowsky (1966)80 έπί καταστάσεων μετά ηύξημένων αποθεμάτων Fe παρετήρησεν άποβολήν 10 -20 mg Fe διά των ουρών μετά χορήγησιν DF, ή δράσις δε αυτού δεν ηύξήθη μετά σύγχρονον χορήγησιν διουρητικών. Ό Apte (1967)3 μελετήσας τήν άποβολήν Fe διά τοϋ ίδρωτος έπί δευτεροπαθούς αίμοχρωματώσεως έκ μεταγγίσεων, δέν παρετήρησεν αυξησιν τής άποβαλλομένης ποσότητος Fe διά τής οδού ταύτης μετά χορήγησιν DF.Οί Constantoulakis και Augoustaki (1967)31 έμελέτησαν τήν άποβολήν Fe έπί πασχόντων έκ Μεσογειακής αναιμίας μετά δευτεροπαθούς αίμοσιδηρώσεως και παρετήρησαν οτι ασθενείς άνω των 13 έτων άπέβαλον σημαντι κήν ποσότητα Fe ανεξαρτήτως αριθμού μεταγγίσεων.Οί dimming και συν.…”