“…µετασχηµατίζουν το parathion της p-nitrophenol, στη συνεχεία της pnitrocatechol και τελικά της NO 2 ιόντα και CO 2 (Siddaramappa et al, 1973;Sudhakar-Barik et al, 1976;Sudhakar-Barik & Sethunathan, 1978;Ferris & Lichtenstein, 1980). Η υδρολυτική διάσπαση του parathion στο έδαφος έχει ως κύριο προϊόν την p-nitrophenol (Sethunathan, 1973b;Suffet et al, 1967;Miles et al, 1979;Camper, 1991;Somasundaram et al, 1991), το aminoparathion Rao & Sethunathan, 1979) και το desethyl-aminoparathion Wahid et al, 1980). Μάλιστα, ο ρυθµός της υδρολυτικής διάσπασης αυξάνεται α) αυξανόµενης της περιεχόµενης οργανικής ουσίας του εδάφους (Sethunathan, 1973b;Rajaram & Sethunathan, 1975), β) µετά από επαναλαµβανόµενες εφαρµογές του φυτοπροστατευτικού προϊόντος (Ferris & Lichtenstein, 1980;Sudhakar-Barik et al, 1979), γ) αυξανόµενης της περιεκτικότητας σε ανόργανα κολλοειδή της αργίλου, καθώς έτσι αυξάνεται η επιφάνεια κατάλυσης (Mingelgrid et al, 1977), και δ) παρουσία θειϊκού σιδήρου (Rao & Sethunathan, 1979 (Tomlin, 1997;Freed et al, 1979).…”