Effect of Anaerobic Selector Hydraulic Retention Time on Biological Foam Control

Abstract

Increased anaerobic selector hydraulic retention times (HRTs) in a high-purity oxygen activated sludge process resulted in an increase in soluble orthophosphate release and biodegradable COD removal at aeration solids retention times (SRTs) ranging from 1.1 and 1.7 days. Under operating conditions that included biological foam recycling, a well established phosphorus accumulating organism community was observed at HRTs higher than 55 minutes that resulted in a decrease in filament counts and foam stability, providing effective operating conditions for foam control. While enhanced biological phosphorus removal was observed at HRTs between 20 and 60 minutes, its effectiveness with respect to foam control was compromised due to excessive foam trapping and recycling. Thus, increased anaerobic selector HRTs and low aeration SRTs can provide effective measures for biological foam control under conditions that minimize the impacts of foam trapping or that eliminate biological foam recycling.

A Biological Selector for Preventing Nuisance Foam Formation in Nutrient Removal Plants

“…Equivalent experience with another severe foam trapping process, the HPOAS process, indicates simultaneous application of several control measures at once could be successful, such as previously cited in this paper (Jolis, 2006). Also, the use of an anaerobic selector has been noted to reduce nocardioforms counts in the HPOAS process (Petit et al1997, Jolis et al 2005. The favorable SVI and moderate foaming at the Broomfield plant (Table 1) is likely in part due to the incorporation of an anaerobic selector zone in that plant.…”

Introduction of New Process Technology into the Wastewater Treatment Sector

“…Both anaerobic and classifying selectors (Pettit et al, 1997 andParker et al, 2003b) were tested and found effective, but this happened quite late in the development of the HPOAS process. Confirming work showed that an anaerobic selector seemed quite effective for nocardioform control, when combined with SRT control and with sufficiently low SRT (Jolis et al, 2005). Due to the high level of foam trapping in the compartmentalized HPOAS system, a classifying selector was only partly successful at Sacramento in its first HPOAS application (Parker et al, 2003b), but proved to be quite reliable when combined with other measures in a later San Francisco trial (Jolis et al, 2006).…”

Ανάπτυξη Και Εφαρμογή Της Μοριακής Τεχνικής FISH Με Στόχο Τον Ποσοτικό Προσδιορισμό Και Τη Διερεύνηση Της Ενεργότητας Νηματοειδών Βακτηρίων Σε Εγκαταστάσεις Επεξεργασίας Λυμάτων Με Απομάκρυνση Θρεπτικών

“…(Soddell and Seviour, 1990). Η προτίμηση του βακτηρίου G. amarae για υψηλότερες θερμοκρασίες εξηγεί πιθανόν την επικράτησή του στις θερμότερες αμερικανικές πολιτείες κυρίως τη θερινή περίοδο (Pitt και Jenkins, 1990, στην California -Jones et al, 2003, Jolis et al, 2007, στο Illinois -Oerther et al, 2000, De los Reyes III και Raskin, 2002, Frigon et al, 2006 σε αντίθεση με το M. parvicella που επικρατεί στις ψυχρότερες ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως τη χειμερινή περίοδο (Westlund et al, 1998, Andreadakis et al, 1999, Andreasen and Nielsen, 2000. Επίσης, με αυτό τον τρόπο μπορεί να εξηγηθεί και το εποχικό φαινόμενο του αφρισμού στις ΕΕΛ πλήρους κλίμακας που παρατηρήθηκε στην παρούσα εργασία.…”

“…Άλλοι ερευνητές πάντως υποστηρίζουν ότι ο Μ. parvicella δεν είναι ικανός να πραγματοποιήσει πλήρη απονιτροποίηση και πρόσληψη τροφής σε μη αερόβιες συνθήκες Tomei et al, 1999;Rossetti et al, 2001;Rossetti et al, 2002). (Pagilla, 1987, Jolis et al, 2007. Έχει επικρατήσει η άποψη ότι επαρκείς ποσότητες αζώτου και φωσφόρου υπάρχουν, όταν ο λόγος BOD 5 / N/ P είναι 100/ 5/ 1 (Jenkins et al, 1993).…”

“…Όπως αναφέρθηκε και στο κεφάλαιο της βιβλιογραφικής ανασκόπησης ο μικροοργανισμός G. amarae αναπτύσσεται σε θερμοκρασιακό εύρος 23 ο -37 ο C, με βέλτιστη θερμοκρασία τους 28 o C ενώ η ελάχιστη θερμοκρασία ανάπτυξής του είναι 10 -15 ο C (Soddell and Seviour, 1990). Από την άλλη ο μικροοργανισμός M. parvicella έχει βέλτιστη θερμοκρασία ανάπτυξης τους 22 ο C ενώ παρουσιάζει σημαντική ανάπτυξη μέχρι και τους 7 ο C. Η προτίμηση του βακτηρίου G. amarae για υψηλότερες θερμοκρασίες εξηγεί πιθανόν την επικράτησή του στις θερμότερες αμερικανικές πολιτείες κυρίως τη θερινή περίοδο (Pitt και Jenkins, 1990, στην California -Jones et al, 2003, Jolis et al, 2007, στο Illinois -Oerther et al, 2000, De los Reyes III και Raskin, 2002, Frigon et al, 2006 σε αντίθεση με το M. parvicella που επικρατεί στις ψυχρότερες ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως τη χειμερινή περίοδο (Westlund et al, 1998, Andreadakis et al, 1999, Andreasen and Nielsen, 2000.…”