Efekt wypychania prywatnych transferów przez publiczny system emerytalny

Abstract

Motywacja: Według Banku Światowego, wprowadzenie emerytur wypiera aż od 20% do 91% prywatnych transferów. Efekt wypychania jest największy dla najuboższych gospodarstw domowych, czyli tych, które powinny być głównymi beneficjentami publicznego systemu emerytalnego. Wedle poglądów prezentowanych w literaturze, poddaje to w wątpliwość zasadność wprowadzenia powszechnego systemu emerytalnego.
 Cel: Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, czy wprowadzenie obowiązkowego systemu emerytalnego skutkuje wypchnięciem prywatnych transferów, skierowanych do osób starszych, a także, w przypadku odpowiedzi twierdzącej, ewentualne określenie skali tego zjawiska. Pozwoli to ocenić celowość wprowadzenia powszechnego systemu emerytalnego w państwach rozwijających się.
 Materiały i metody: Dokonano krytycznego przeglądu badań empirycznych, zaprezentowanych w literaturze, a następnie zweryfikowano je przy pomocy zmodyfikowanego modelu OLG (overlapping generations). Symulacji dokonano w programie Dynare/Octave.
 Wyniki: Dowiedziono, że nawet jeśli efekt wypychania istnieje w skrajnej formie, nie należy na tej podstawie wyciągać wniosków o sprawności funkcjonowania systemu emerytalnego. Co więcej, nawet w takim przypadku, jego wprowadzenie jest opłacalne — zwiększa łączną konsumpcję oraz społeczny dobrobyt.