Een vrouw met ankylose van het temporomandibulaire gewricht

Abstract

Een 56-jarige vrouw werd verwezen naar een mond-, kaak-en aangezichtschirurg in verband een stijf gevoel in het aangezicht en een beperking van de mondopening ruim 13 jaar na een autoongeval. Hierbij had zij een meervoudige mandibulafractuur opgelopen. Na klinisch en beeldvormend onderzoek bleek sprake van een benige ankylose van het rechter temporomandibulaire gewricht. De patiënt werd door middel van een gap-osteotomie behandeld, waarbij een myofasciale lap van de musculus temporalis als interpositietransplantaat werd gebruikt. Na een periode van fysiotherapie trad een voor de patiënt acceptabel herstel op. Trauma is verreweg de meest voorkomende oorzaak van een ankylose van de mandibula, gevolgd door infectie van het temporomandibulaire gewricht. De behandeling bestaat grofweg uit een gap-osteotomie met of zonder interpositie van een transplantaat tussen de ramus mandibulae en de gewrichtskom of een resectie van de ankylotische massa en reconstructie van het caput mandibulae met autoloog weefsel of een alloplastisch materiaal. GegevenEen 56-jarige vrouw werd op verzoek van haar nieuwe tandarts door een mond-, kaak-en aangezichtschirurg gezien in verband met een strak en stijf gevoel in het aangezicht, het gevoel dat de mandibula niet correct stond gepositioneerd ten opzichte van de maxilla en een beperkte mondopening. De tandarts had opgemerkt dat de mondopening onvoldoende was om diagnostiek en behandelingen te kunnen uitvoeren. In de voorgaande 10 jaren had de patiënt niet regulier een tandarts bezocht. Anamnese en diagnostiekDe patiënt was 13 jaar eerder een ernstig auto-ongeval overkomen waarbij een meervoudige mandibulafractuur was ontstaan en enkele gebitselementen verloren waren gegaan. De vrouw was in de afgelopen 3 jaren gezien door diverse zorgverleners: een fysiotherapeut, een haptonoom, een acupuncturist, een manueel therapeut, een arts van een pijnpolikliniek en een tandarts van een centrum voor bijzondere tandheelkunde. Zij bezocht deze zorgverleners in verband met klachten van een beperkte mondopening en pijn aan de rechterzijde van het gelaat. De beperking in de mondopening was echter al in het jaar na het auto-ongeval ontstaan. Er was een maximale actieve mondopening van 18 mm, waaraan passief 1 mm was toe te voegen met een hard eindgevoel zowel links als rechts. De bewegingsmogelijkheden van de mandibula naar links en rechts waren respectievelijk 2 mm en 1 mm. De patiënt kon bij een horizontale overbeet van 2 mm de incisieven van de mandibula en de maxilla juist incisaal contact laten maken. Gewrichts palpatie leverde geen bijzonderheden op en manuele translatie was niet uitvoerbaar, of door onvermogen te ont spannen of door beperkte mobiliteit. De origo en insertie van de musculus masseter, en de insertie van de musculus temporalis op de processus coronoïdeus waren niet pijnlijk bij palpatie. De mond was zeer slecht toegankelijk voor intraoraal onderzoek. Op de aanwezige panoramische röntgenopname was de gewrichtsspleet in het rechterkaakgewricht niet goed te herkennen en leek de vorm van ...