Echokardiograficzna manifestacja infekcyjnego zapalenia wsierdzia u zdrowego kardiologicznie dziecka

Abstract

StreszczenieInfekcyjne zapalenie wsierdzia należy obecnie do jednej z rzadziej rozpoznawanych jednostek chorobowych w populacji dziecięcej. W grupie ryzyka pozostają pacjenci z wrodzonymi wadami serca przed leczeniem interwencyjnym i operacyjnym lub po nim. Poniżej przedstawiono nietypowy przypadek infekcyjnego zapalenia wsierdzia zastawki mitralnej, o etiologii Staphylococcus aureus, u dotychczas zdrowego 11-letniego chłopca.Słowa kluczowe: echokardiografia, infekcyjne zapalenie wsierdzia, zdrowe dziecko, gronkowiec złocisty (Folia Cardiologica 2015; 10, 4: 294-296) WstępInfekcyjne zapalenie wsierdzia to obecnie jedna z rzadziej rozpoznawanych jednostek chorobowych w populacji dziecięcej. Uważa się, że częstość jej występowania istotnie wzrasta z wiekiem pacjenta i dotyczy głównie osób starszych oraz obciążonych wywiadem kardiologiczno--kardiochirurgicznym. Zmienia się także etiologia zakażeń -coraz mniejszą rolę odgrywają paciorkowce jamy ustnej, a większą gronkowce, zwłaszcza Staphylococcus aureus. Mimo postępu wiedzy choroba ta nadal jest obarczona wysoką śmiertelnością z powodu swojego zróżnicowanego obrazu klinicznego, wielonarządowej manifestacji oraz zmieniającego się profilu epidemiologicznego. Opis przypadkuChłopiec w wieku 11 lat, dotychczas nieobciążony wywiadem kardiologicznym, został przyjęty do kliniki ze szpitala powiatowego z podejrzeniem infekcyjnego zapalenia wsierdzia. W wywiadzie stwierdzono niewielki uraz prawego podudzia, do którego doszło około 2 tygodnie przed przyjęciem na oddział pediatryczny, niewymagający interwencji medycznej. Po upływie 2 tygodni nagle wystąpiła gorączka do 40°C z cechami zapalenia gardła, a w badaniu przedmiotowym stwierdzono po raz pierwszy szmer skurczowy nad sercem, powiększenie wątroby (ok. 3 cm poniżej łuku żebrowego) oraz zmianę o charakterze rumieniowym z nadżerką w części centralnej na prawym podudziu. Ze względu na wysokie stężenia parametrów stanu zapalnego (białko C-reaktywne [CRP, C-reactive protein] -188 mg/dl, prokalcytonina -30 ng/ml) włączono empiryczną antybiotykoterapię (cefotaksym), którą zmodyfikowano według antybiogramu (dołączając klindamycynę) po uzyskaniu dodatnich posiewów krwi, płynu mózgowo--rdzeniowego oraz wymazu z rany podudzia w kierunku Staphylococcus aureus. Mimo istotnego obniżenia wykład-ników stanu zapalnego stan dziecka nadal oceniano jako średni, ponadto niepokój budził ponowny wzrost ciepłoty ciała do 39-39,5°C z towarzyszącymi dreszczami, przy całkowicie zagojonej ranie podudzia i nadal dodatnich posiewach krwi w kierunku Staphylococcus aureus i ujem-