Abstract:Chaucer"s The Tale of Sir Thopas and The Tale of Melibee exhibit the transformation from the romance tradition to philosophical narration, exaggerating romance as an unrealistic narration and presenting philosophical narration as a more realistic literary form. Chaucer the pilgrim firstly starts with romance (The Tale of Sir Thopas) and then continues with a philosophical tale (The Tale of Melibee), which is derived from Boethius"s Consolation of Philosophy. In this respect, the role of Chaucer the pilgrim is very important to display the change in Chaucerian literary aesthetics. Furthermore, displaying the negative attitudes of the pilgrims, as a representative audience, towards The Tale of Sir Thopas, which starts with the interruption of the tale, and the positive remarks of the pilgrims towards The Tale of Melibee, Chaucer exhibits the reception process of his tales, which can be defined as the reflection of the literary aesthetics not only of the poet but also on the part of the audience/readers. Hence, it can be suggested that, presenting the approval of a more realistic philosophical narrative, Chaucer not only reflects the change in literary aesthetics, but also shapes this change in literary aesthetics. Thus, the aim of this article is to discuss the literary aesthetics of the change from romance to philosophical narration, and to claim that this representation of literary aesthetics is functional in displaying Chaucer"s literary selffashioning.
Keywords:Chaucer, The Tale of Sir Thopas, The Tale of Melibee, romance, philosophical narration, literary aesthetics, literary self-fashioning Öz: Chaucer"ın Sör Thopas'ın Hikayesi ve Melibee'nin Hikayesi, romansı gerçekdışı bir edebi anlatım biçimi olarak abartarak ve felsefi anlatımı daha gerçekçi bir edebi tür olarak sunarak, romans geleneğinden felsefi anlatıma geçişi sergiler. Hacı Chaucer ilk önce romans (Sör Thopas'ın Hikayesi) ile başlar ve sonrasında, Boethius"un Felsefenin Tesellisi eserinden esinlenen felsefi bir hikaye (Melibee'nin Hikayesi) ile devam eder. Bu açıdan, hacı Chaucer"ın rolü Chaucer"ın edebi estetiğindeki değişimi yansıtmak için çok önemlidir. Dahası, temsili seyirciler olarak hacıların Sör Thopas'ın Hikayesi"nin yarıda kesilmesini takiben olumsuz tepkilerini, Melibee'nin Hikayesi sonrası ise olumlu tepkilerini sunarak, Chaucer sadece şairin değil aynı zamanda dinleyicilerinin/okuyucularının edebi estetik anlayışlarının da bir yansıması olan, hikayelerin algılanış sürecini de sergilemektedir. Bu yüzden, daha gerçekçi olan bir felsefi anlatımın beğenisini sunarak, Chaucer"ın sadece edebi estetikteki değişimi yansıttığı değil, aynı zamanda bu değişimi şekillendirdiği de söylenebilir. Bu sebeple, bu makalenin amacı edebi estetikteki romanstan felsefi anlatıma geçişi tartışmak ve edebi estetiğin bu temsilinin Chaucer"ın edebi öz-biçimlendirmesini göstermekte önemli olduğunu iddia etmektir.
