Działalność Ignacego Świrskiego w Wilnie

Abstract

W reaktywowanym po odzyskaniu niepodległości przez Polskę Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie w 1921 r. pracę rozpoczął wykształcony na rzymskim uniwersytecie Greogorianum i posiadający doświadczenie dydaktyczne w Akademii Duchownej w Petersburgu ks. dr Ignacy Świrski. Prowadził on zajęcia dydaktyczne w zakresu teologii moralnej i wielu innych przedmiotów oraz publikował prace z zakresu komparatystyki zagadnień z teologii moralnej Cerkwi prawosławnej i Kościoła rzymskokatolickiego i teologii moralnej odnoszących się do aktualnie promowanych idei.
 Wyróżniał się zaangażowaniem w pracy organizacyjnej USB. W ciągu 18 lat pracy na uczelni pełnił niemal 11 lat obowiązki dziekana. Zabierał głos w sprawach rozstrzygających funkcjonowanie Wydziału Teologicznego. Był reprezentantem Uniwersytetu w waznych wydarzeniach patriotycznych: sprowadzenie prochów Joachima Lelewela, pogrzeb Józefa Piłsudskiego. Wiele czasu poświęcał wspólnocie akademickiej. Był kuratorem organizacji studenckich: Sodalicji Mariańskiej Akademików USB, Polskiej Akademickiej Korporacji „Concordia Vilnensis” oraz członkiem „Kółka”, czyli nieformalnej grupy dyskusyjnej pracowników i studentów USB. Aktywność ks. Świrskiego związana była również z archidiecezją wileńską. Był m.in. dyrektorem Instytutu Wyższej Kultury, prowadził wykłady w kursach duszpasterskich dla duchowieństwa archidiecezji wileńskiej, angażował się w duszpasterstwo akademickie. Po likwidacji Uniwersytetu wykładał na działającym potajemnie TW w tzw. kompletach w ramach Seminarium Duchownego. W 1945 r. opuścił Wilno. W 2018 r. w Siedlcach odbyła się pierwsza publiczna sesja rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego Ignacego Świrskiego.