Zastosowanie u chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) wziewnych leków rozkurczowych z grupy β₂-mimetyków i cholinolityków zapewnia lepszą kontrolę objawów choroby, zmniejsza liczbę zaostrzeń oraz ich nasilenie, zwiększa tolerancję wysiłku i zapewnia lepszą jakość życia. Leki te mają akceptowalny profil bezpieczeństwa. U chorych w umiarkowanym i ciężkim stadium choroby rekomendowane jest zastosowanie skojarzone leków rozkurczowych długodziałających z dwóch grup: beta₂-mimetyków i leków muskarynowych (LABA/LAMA). Pierwszym lekiem z grupy LABA, który działa 24 godziny, a jednocześnie ma bardzo szybki początek działania i który można stosować raz na dobę jest indakaterol. Korzyści z zastosowania indakaterolu zarówno w monoterapii, jak i w skojarzeniu z LAMA wiążą się z uproszczeniem sposobu leczenia. U osób, u których choroba nadal postępuje, i które mają częste zaostrzenia, rekomendowana jest terapia trójlekowa: dwa leki rozkurczowe w połączeniu z wziewnym glikokortykosteroidem (LABA/LAMA/wGKS). W ciężkiej postaci POChP dodanie inhibitora PDE4 - roflumilastu do leku rozkurczowego z grupy LABA lub LAMA poprawia czynność płuc i zmniejsza częstość zaostrzeń. Wpływ dodania roflumilastu na zmniejszenie częstości zaostrzeń jest porównywalny z wynikami, jakie uzyskuje się za pomocą leczenia skojarzonego z wGKS. Wykazano korzystne działanie inhibitorów PDE4, zwłaszcza w połączeniu z innymi lekami. Terapia skojarzona stanowi kolejny krok w optymalizacji leczenia chorych na POChP.