Dislocation of the Knee

Montgomery, James B.

doi:10.1016/s0030-5898(20)32288-4

Cited by 56 publications

(4 citation statements)

References 6 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Traumatic knee dislocation leading to complex, multiple ligamentous injury of the knee is a rare injury. Many of these injuries reduce spontaneously, and hence the true incidence of knee dislocation is unknown [1, 2, 3]. However, with a reported incidence of knee dislocation ranging from 0.001% to 0.013%, an orthopedic surgeon is likely to encounter only a handful of cases in his career [1].…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Knee dislocations?a retrospective study comparing operative versus closed immobilization treatment outcomes

Wong

Tan

Chang

et al. 2004

Knee Surg Sports Traumatol Arthrosc

120

View full text Add to dashboard Cite

Controversies over operative versus closed immobilization of traumatic complex multiple ligamentous knee injury are still debated. The aim of our study is to evaluate the outcome of reconstructive vs non-reconstructive (closed immobilization) treatment outcomes. This is a retrospective review of cases seen at our institution. All cases admitted with a diagnosis of knee dislocation, defined as patients with multidirectional knee instability in the setting of trauma, were reviewed. Twenty-nine consecutive patients from January of 1996 to June of 2002 were reviewed. Twenty-six patients (89.7%) were successfully recalled and their functional outcome analyzed. Comparing the operated group (n=15, 57.7%) with closed immobilized patients (n=11, 42.3%), there was no statistical difference in the range of motion (mean difference 8.55 degrees , p=0.202). While the operated group had more flexion contracture (mean difference 3.9 degrees , p=0.002), they had better stability and better overall knee function as measured by the International Knee Documentation Committee (IKDC) score (the mean difference of IKDC score was 12.13, p=0.005). In the operated group of 15 patients, we compared partial repair (n=7) with complete repair of all torn ligaments (n=8). Superior results were noted in the group with complete repair of all structures, with comparable range of motion (mean difference 0.6 degrees , p=0.861) and flexion contractures (mean difference 1.0 degrees , p=0.795) but better stability and IKDC score (mean difference of IKDC score 13.6, p=0.003). Our conclusion is that operative treatment with complete repair of all torn structures produces the best overall knee function with better knee stability and patient satisfaction.

show abstract

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Knee dislocations?a retrospective study comparing operative versus closed immobilization treatment outcomes

Wong

Tan

Chang

et al. 2004

Knee Surg Sports Traumatol Arthrosc

120

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Various surgical techniques have been described and need to be tailored to the patient and thorough pre-operative assessment. Historically, open repair of all ligaments was advocated, an approach that is now outdated [ 61 ]. Acute arthroscopic single-stage reconstruction is the current gold-standard treatment for ligamentous injuries but is not always available [ 40 , 62 ].…”

Section: Surgical Techniquesmentioning

confidence: 99%

“…However, strength often remains poor at 2 years after surgery for MLKIs with notable deficits in both quadriceps and hamstrings [ 66 ]. The importance of rehabilitation and early mobilisation has historically been a cardinal factor in achieving desirable outcomes and remains relevant today [ 61 ].…”

Section: Rehabilitationmentioning

confidence: 99%

Current concepts in the assessment and management of multiligament injuries of the knee

Scheepers

Khanduja

Held

2021

SICOT-J

View full text Add to dashboard Cite

Multiligament knee injuries (MLKIs), though rare, pose significant challenges to the patient and surgeon. They often occur in the setting of high-velocity trauma and are frequently associated with concomitant intra- and extra-articular injuries, the most immediately devastating of which is vascular compromise. A detailed evaluation is required when acute or chronic MLKIs are suspected, and stress radiography, MRI and angiography are valuable adjuncts to a thorough clinical examination. Surgical treatment is widely regarded as superior to non-surgical management and has been demonstrated to improve functional outcome scores, return to work, and return to sport rates, though the incidence of post-traumatic osteoarthritis remains high in affected knees. However, acceptable results have been obtained with conservative management in populations where surgical intervention is not feasible. Early arthroscopic single-stage reconstruction is currently the mainstay of treatment for these injuries, but some recent comparative studies have found no significant differences in outcomes. Recent trends in the literature on MLKIs seem to favour early surgery over delayed surgery, though both methods have distinct advantages and disadvantages. Due to the heterogeneity of the injury and the diversity of patient factors, treatment needs to be individualised, and a single best approach with regards to the timing of surgery, repair versus reconstruction, surgical technique and surgical principles cannot be advocated. There is much controversy in the literature surrounding these topics. Early post-operative rehabilitation remains one of the most important positive prognostic factors in surgical management and requires a dedicated team-based approach. Though outcomes of MLKIs are generally favourable, complications are abundant and precautionary measures should be implemented where possible. Low resource settings are faced with unique challenges, necessitating adaptability and pragmatism in tailoring a management strategy capable of achieving comparable outcomes.

show abstract

“…(2), (3,4) Β. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Όλες οι αναφορές στη σύγχρονη βιβλιογραφία συμφωνούν ότι αποτελεί μια σπάνια αλλά πολύ σοβαρή κάκωση, με μακροχρόνιες συνέπειες για την επιστροφή του πάσχοντος στην προηγούμενη φυσιολογική ζωή του (5)(6)(7)(8). Η αιτία είναι ότι υφίστανται βλάβη οι δυναμικοί και οι στατικοί σταθεροποιητές του γόνατος, καθώς και το περονιαίο νεύρο και τα ιγνυακά αγγεία (9,10). Ειδικά, όταν έχει τραυματιστεί η ιγνυακή αρτηρία μπορεί να κινδυνεύσει το μέλος ή ακόμη και η ζωή του τραυματία (11).…”

Section: γενικο μεροςunclassified

Αγγειακή Βλάβη Στο Τραυματικό Εξάρθρημα Του Γόνατος

Αρεάλης¹

View full text Add to dashboard Cite

H παρούσα διατριβή αφορά την αναδρομική- κλινική και την πειραματική-νεκροτομική μελέτη του τραυματικού εξαρθρήματος του γόνατος και της πιθανότητας βλάβης της ιγνυακής αρτηρίας συνεπεία αυτού. Κλινική μελέτη: Από το 1994 μέχρι το 2010, 45 ασθενείς, 43 (95,6%) άνδρες (17- 65 ετών). Βλάβη στην ιγνυακή αρτηρία είχαν 11 (24,4%). Η αντιμετώπιση του εξαρθρήματος του γόνατος έγινε με εξωτερική οστεοσύνθεση (28/45, 62,2%), ανοικτή αποκατάσταση (15/45, 33,3%), συνδυασμένη εξωτερική και εσωτερική (1/45, 2,2%) και κλειστή ανάταξη και τοποθέτηση γυψονάρθηκα (1/45, 2,2%). Σε όλους τους ασθενείς με αγγειακή βλάβη στην ιγνυακή αρτηρία έγινε μηροϊγνυακή παράκαμψη με ανάστροφο φλεβικό μόσχευμα. Η μέση βαθμολογία της κλινικής έκβασης ήταν κατά το σύστημα Lysholm 70,57 και κατά το σύστημα IKDC 72,17. Στη συνέχεια οι ασθενείς χωρίστηκαν σε 2 ομάδες ανάλογα με την ύπαρξη ή όχι βλάβης στη ιγνυακή αρτηρία και δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ τους. Για να μελετηθεί η χειρουργική αποκατάσταση του εξαρθρήματος του γόνατος οι ασθενείς χωρίστηκαν σε 2 ομάδες και δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ τους. Οι απώτερες επιπλοκές στην τελική επανεξέταση ήταν 12 (30,77%). Δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση της εμφάνισης απώτερων επιπλοκών με το είδος της αποκατάστασης. Αναζητήθηκε συσχέτιση μεταξύ των αποτελεσμάτων και της ύπαρξης αρτηριακής βλάβης, αλλά δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά για καμία παράμετρο. Νεκροτομική μελέτη: Το πειραματικό μέρος έγινε στο Νεκροτομείο Αθηνών. Διενεργήθηκαν αγγειογραφίες στην ιγνυακή αρτηρία πτωματικών γονάτων. Συνολικά χρησιμοποιήθηκαν 31 πτώματα. Η πειραματική μέθοδος, περιελάμβανε: Ι. καθετηριασμό της ιγνυακής αρτηρίας, ΙΙ. διατομή των σταθεροποιητικών στοιχείων του γόνατος, ΙΙΙ. αγγειογραφία, υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο, της ιγνυακής αρτηρίας με το γόνατο σε θέση ανάταξης και σε εξάρθρημα. Ως σκιαγραφικό χρησιμοποιήθηκε γαστρογραφίνη. Μελετήθηκαν 4 ομάδες εξαρθρημάτων: 1, υπερέκτασης- πρόσθιο, 2, βλαισότητας-ραιβότητας, 3, οπίσθιο και 4, στροφικό με οπίσθια παρεκτόπιση. Μετά το τέλος έγιναν μετρήσεις στις αγγειογραφικές εικόνες. Στο οπίσθιο και στο στροφικό με οπίσθια παρεκτόπιση εξάρθρημα έγινε μέτρηση της γωνίωσης στο τμήμα P2 ιγνυακής αρτηρίας. Βρέθηκε ότι υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά (p=,005) της γωνίας, στο οπίσθιο εξάρθρημα προκαλείται στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερη γωνίωση της ιγνυακής αρτηρίας σε σύγκριση με το στροφικό εξάρθρημα γόνατος. Στο εξάρθρημα υπερέκτασης και στο βλαισότητας-ραιβότητας έγινε μέτρηση λόγου της διαμέτρου του κνημιαίου κονδύλου προς τη μέση διάμετρο της ιγνυακής. Βρέθηκε ότι στο πρόσθιο-υπερέκτασης υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά αντίθετα με το βλαισότητας-ραιβότητας. Σε υπερέκταση ο μηχανισμός βλάβης είναι η διελκυσμός του αγγείου. Σε οπίσθιο και λιγότερο σε στροφικό εξάρθρημα η βλάβη προκαλείται από μεγάλη γωνίωση της αρτηρίας. Το τελευταίο δε συμφωνεί με τον αναφερόμενο στη βιβλιογραφία μηχανισμό, δηλαδή άμεση πλήξη από το οπίσθιο τμήμα του κνημιαίου κονδύλου επί της αρτηρίας. Συμπερασματικά, συνδυάζοντας τα πειραματικά και τα κλινικά δεδομένα βρίσκουμε ότι τα οπίσθια εξαρθρήματα τύπου KD-IV, δηλαδή αυτά στα οποία έχουν υποστεί ρήξη όλα τα συνδεσμικά στοιχεία του γόνατος και που έχουν μηχανισμό οπίσθιας παρεκτόπισης, έχουν την μεγαλύτερη πιθανότητα ύπαρξης αρτηριακής βλάβης. Σε αυτά ο μηχανισμός πρόκλησης της βλάβης είναι η μεγάλη γωνίωση της ιγνυακής αρτηρίας κατά τη διέλευσή της από τον μηρό, γωνίωση που αντιστοιχεί στον χαλινό της κατάφυσης του μέγα προσαγωγού προς τη λευκή γραμμή.

show abstract

Dislocation of the Knee

Cited by 56 publications

References 6 publications

Knee dislocations?a retrospective study comparing operative versus closed immobilization treatment outcomes

Knee dislocations?a retrospective study comparing operative versus closed immobilization treatment outcomes

Current concepts in the assessment and management of multiligament injuries of the knee

Αγγειακή Βλάβη Στο Τραυματικό Εξάρθρημα Του Γόνατος

Contact Info

Product

Resources

About