Differential structural requirements for specific binding of nonpeptide and peptide antagonists to the AT1 angiotensin receptor. Identification of amino acid residues that determine binding of the antihypertensive drug losartan

Non-peptide Angiotensin Agonist

“…Mutations that affect the binding of the non -peptide antagonists in the AT1 receptor are located in a pocket rather deeply in between TM -III , TM-VI, and TM-VII (3,5), whereas those affecting the peptide agonist are located in the extracellular dom ains of the receptor (4). Surprisingly, the non -peptide agonist L-162 ,313 does not fit into any of these pictures.…”

“…These residues are believed to be in close spatial proximity in the folded receptor structure. Mutations that affect the non-peptide angiotensin antagonists are located in the transmembrane segments in epitopes distinct from the binding site of the naturally occurring peptide agonists (3,5) in analogy with findings in the tachykinin system (6)(7)(8)(9). By the use of chimeric receptors between the human and the Xenopus laevis AT1 receptor, binding of a series of non-peptide antagonists were found to be critically dependent on residues, especially in TM-VI and TM-VII, for example Asn 295 in the middle ofTM-VII (3).…”

Specific Nonpeptide Photoprobes as Tools for the Structural Study of the Angiotensin II AT1 Receptor

“…Extensive mutagenesis experiments have been used to study the interaction of nonpeptide antagonists with peptide hormone receptors belonging to the GPCR family, − including the AT 1 receptor. − They led to the agreement that the binding sites for peptidic and nonpeptidic compounds are distinct. However it is not always possible to draw clear-cut conclusions from the pharmacological properties of mutated or chimeric receptors .…”

Σχεδιασμός, Σύνθεση Και Βιολογική Αποτίμηση Μη Πεπτιδικών Ανταγωνιστών Του ΑΤ1 Υποδοχέα Της Αγγειοτενσίνης ΙΙ Με Βάση Το Ουροκανικό Οξύ, Ως Πιθανοί Αντιυπερτασικοί Παράγοντες

“…Τον πρώτο µη πεπτιδικό ανταγωνιστή αυτής της κατηγορίας που έφθασε σε κλινική χρήση, το Losartan, διαδέχθηκε ένας πολύ µεγάλος αριθµός ανταγωνιστών του AT 1 υποδοχέα της αγγειοτενσίνης ΙΙ, οι οποίοι εµφανίζουν υψηλή δραστικότητα µετά από την χορήγησή τους από το στόµα. Lys 199 της πέµπτης διαµεµβρανικής περιοχής, η Phe 248 της έκτης διαµεµβρανικής περιοχής και η Asn 295 της έβδοµης διαµεµβρανικής περιοχής [109,[121][122]. Οι παρατηρήσεις αυτές συνέβαλαν στο να εξαχθεί το συµπέρασµα ότι η τρίτη διαµεµβρανική περιοχή ευθύνεται κυρίως για την πρόσδεση του Losartan στον AT 1…”

“…Η ταυτοποίηση της περιοχής πρόσδεσης του Losartan στον AT 1 υποδοχέα των θηλαστικών διευκολύνθηκε από την διαπίστωση ότι ο AT 1 υποδοχέας των αµφιβίων, που µοιάζει µε τον AT 1 υποδοχέα των θηλαστικών, δεν αναγνωρίζει µη πεπτιδικούς ανταγωνιστές σαν το Losartan. Τα αµινοξέα του AT 1 υποδοχέα των θηλαστικών, που συµµετέχουν στην πρόσδεση του Losartan, προσδιορίστηκαν µετά από αναλύσεις των ιδιοτήτων πρόσδεσης υποκαταστατών σε µεταλλαγµένο AT 1 υποδοχέα αρουραίων, στον οποίο µη διατηρούµενα αµινοξέα αντικαταστάθηκαν από τα αντίστοιχα αµινοξέα του AT 1 υποδοχέα των αµφιβίων [121]. Οι περισσότεροι από αυτούς τους µεταλλαγµένους AT 1 υποδοχείς παρουσίασαν µικρές αλλαγές στην ικανότητά τους να δεσµεύουν την αγγειοτενσίνη ΙΙ και τον πεπτιδικό ανταγωνιστή της [Sar 1 , Ile 8 ]Ang II (Σαριλεσίνη).…”