Die Lymphocytenkultur und ihre Beziehung zu klinischen Problemen

Η Παρουσία φυτοαιμοσυγκολλητίνης ποικιλλούσα συμπεριφορά των λεμφοκυττάρων του περιφερικού αίματος εις καλλιεργείας in vitro επί νεοπλασματικών επεξεργασιών του ανοσολογικού συστήματος

“…Ούτω λοιπόν είς τήν περίοδον μεταξύ 48 καί 72 ωρών παρατηρείται σημαν τικός αριθμός μιτώσεων, λεπτομερέστερον δέ δια προσθήκης κολχικίνης εντός τής -καλλιέργειας αϊ μιτώσεις γίνονται άντιληπταί μεταξύ 42ας και 48ης ώρας, τής καλλιέργειας, σημαντική αΰξησις αυτών σημειοΰται μεταξύ 55ης καί 72ας ώρας, τό μέγιστον δέ αυτών εξικνείται τήν 72αν ώραν καί κυμαίνεται περί τό 4% του συνολικού αριθμού τών λεμφοκυττάρων τροποποιημένων καί μη. Γενικώς μετά τό πέρας τών 72 ωρών τής μετά ΡΗΑ καλλιέργειας μόλις εν 10% τών λεμφο κυττάρων διατηρεί τήν μορφολογίαν τοϋ μικρού λεμφοκυττάρου, πιθανώς δέ εν μέρος αύτων να άποτελή θυγατρικήν γενεάν προελθοΰσαν εκ διαιρέσεως βλαστοειδών «πυρονινοφίλων» κυττάρων (Ambs 1969, Elves 1972, Yoffey καί συν. 1965, Cooper 1969).…”

“…1965, Cooper 1969). Δια μελέτης τοΰ κύκλου αναπαραγωγής τών έν τη ιστοκαλλιέργεια ευρισκομένων λεμφοκυττάρων ευρέθη, δτι ταύτα πρέπει να υφίστανται 2-4 δια δοχικός διαιρέσεις μέχρι τοΰ πέρατος τών 72 ωρών, οπωσδήποτε δέ ταύτα εμφα νίζουν άσύγχρονον ικανότητα προς τροποποίησιν καί μιτωτικήν διαίρεσιν εντός τοΰ διαστήματος τών 72 ωρών (Cooper 1969, Ambs 1969) μέ αποτέλεσμα νά ποικίλλη καί ô εξ εκάστου αρχικού λεμφοκυττάρου προκύπτων αριθμός θυγατρικών κυττάρων. Σπανίως περί τάς 72 ώρας τής μετά ΡΗΑ καλλιέργειας δυνατόν νά παρατηρηθούν ελάχιστα τυπικά ώριμα πλασματοκύτταρα χωρίς τοΰτο νά σημαίνη, ότι υποχρεωτικώς ταύτα προήλθον εκ τών λεμφοκυττάρων.…”

“…Ή σύνθεσις DNA άρχεται περί τήν 24ην ώραν καλλιέργειας, δτε καθίσταται εμφανής ή πρόσληψις Η 3 -θυμιδίνης, φθάνει δέ το μέγιστόν της περί τήν 72αν ώραν καλλιέργειας, συγχρόνως δέ διαπιστούται κατ' αυτήν καί ό μεγα λύτερος αριθμός μιτώσεων κυμαινόμενος περί τό 4% έπί τοϋ συνόλου τών λεμ φοκυτταρικών μορφών (Cooper 1969, Ambs 1969, Fischer καί Gropp 1966.…”

“…1971, Rosenberg και Levy 1972), ή φύσις των οποίων δεν είναι μόνον άνοσοσφαιρινική άλλα περιλαμβάνει και αλλάς βιολογικός δράσεις, αντιπροσωπεύει δηλαδή τους υπό των λεμφοκυττά ρων έκκρινομένους διαλυτούς παράγοντας τους συμμετέχοντας εις τάς άνοσους απαντήσεις (Huber καί Douglas 1971, Pick και Turk 1972). Περαι τέρω ή βιοχημεία της τροποποιήσεως περιλαμβάνει κοί μεταβολάς εις τήν ένζυματικήν δραστηριότητα των κυττάρων ή άλλως εις τήν περιεκτικότητα αυτών εις ε ν ζ υ μ α καθώς καί εις ετέρας βασικάς ουσίας (Fischer καί Gropp 1964, Gropp καί Fischer 1964, Ambs 1969, Cooper 1969, Elves 1972.…”

“…Ή τροποποίησις λαμβάνει χώραν εις το 50-70% του συνόλου τών λεμφοκυττάρων προερχομένων άπό πάσης φύσεως φυσιολογικά ανθρώπεια άτομα ώς καί άπό πλήθος άλλα εϊδη θηλαστικών. Κατά τήν διάρκειαν τής In Vitro τροποποιήσεως τών λεμφοκυττάρων μέχρι τής τελικής μιτώσεως αυτών επισυμβαίνουν εν πλήθος μεταβολικών εξεργασιών εντός τών κυττάρων, αί όποΐαι έσπουδάσθησαν καί συνεχίζουν να σπουδάζωνται δια πλειάδας μεθόδων (ίστοχημικώς, ραδιοϊσοτοπικώς, δι' αύτορραδιογραφίας, δι' ηλεκτρονικού μικροσκοπίου, δια ράδιο -ανοσολογικών μεθόδων, δια χρωματο γραφίας), αύται δέ συγκρίνονται προς παρόμοιας μεταβολικός εξεργασίας, αί όποΐαι λαμβάνουν χώραν κατά τήν άνοσον άπάντησιν καί τήν βλαστοειδή μεταμόρφωσιν In Vivo καί τών οποίων ή μελέτη είναι οπωσδήποτε δυσχερεστέρα(Cooper 1969, Elves 1972, Ambs 1969, Brittinger καί König 1969, Blecher 1970 κ. ά.).…”