Artykuł analizuje wpływ czynników zewnętrznych i wewnętrznych (organizacyjno-społecznych, gospodarczo-technicznych i polityczno-osobowościowych) na potencjalizację (w latach 2003-2016) i sukcesywną depotencjalizację roli Brazylii (po roku 2016-) w procesie budowy nowego międzynarodowego ładu. W pierwszej części artykułu autor porusza kwestie związane z brazylijskim dyskursem społecznym, innowacyjnymi politykami publicznymi, strategicznym przywództwem prezydenta Luli da Silvy i korzystną koniunkturą międzynarodową, które wspólnie umożliwiły Brazylii odgrywanie roli „mentora” regionalnej i globalnej agendy rozwojowej. W drugiej części analizowany jest wpływ nagłego odwrócenia powyższych tendencji, na aktualnie obserwowaną depotencjalizację międzynarodowej roli Brazylii.