Descartes’s Mathematical Thought

Abstract

No part of this work may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, microfilming, recording or otherwise, without written permission from the Publisher, with the exception of any material supplied specifically for the purpose ofbeing entered and executed on a computer system, for exclusive use by the purchaser of the work.

Early advances on rays and refraction: a review through selected illustrations

“…The shape of that surface was named "anaclastic," 33 but its mathematical form could not be determined until the law of refraction was found. Descartes was then able to solve the problem, 34 indicating several combinations of surfaces that would comply with the requirement of stigmatism under different conditions; the general form of the anaclastic is now referred to as "Cartesian oval." 35 In Fig.…”

De las Conferencias de París al proyecto del Sistema: las últimas presentaciones husserlianas de la fenomenología

“…13 Sobre la concepción cartesiana del error, véase C. Wee (2006,) y E. Scribano (2016, 599-613) y sobre la persistencia de motivos escolásticos, R. Ariew (1999, 7, 38) y L. Velasco Guzmán (2010). 14 Sobre Descartes y la fundamentación matemática, véase P. Mancosu (2007) y C. Sasaki (2013). 15 Hua I, 9.…”

Eliasz nauk. Apokaliptyka, paracelsjańska mistyka przyrody i narodziny nowoczesności (część pierwsza)

“…Ale historyka nauki nie powinien ani przez chwilę dziwić Kepler, który w swoim kopernikańskim Mysterium Cosmographicum (Tybinga 1596) usiłował odtworzyć matematyczną architekturę kosmosu, "mundi fabrica", jako odzwierciedlenie Trójcy Świętej -"idea Creationis", i traktował całą swoją późniejszą pracę jako jego rozwinięcie (Martens 2000, 39 i n.). Ani też katolik Kartezjusz, odwiedzający w Ulm w przełomowym dla niego 1619 roku wybitnego matematyka, różokrzyżowca-apokaliptyka Johanna Faulhabera i podejmujący młodzieńczą próbę reformy matematyki (Shea 1988;Åkerman 1998, 221 i n.;Sasaki 2003, 149 i n.); ani Francis Bacon, od drugiej dekady XVII wieku uważający rewolucję naukową za szczytowy okres dziejów, zgodne z biblijnymi proroctwami przywrócenie ludzkości rajskiego stanu władzy nad naturą przez odsłonięcie jej sekretów. Ani tym bardziej gardzący katolicyzmem jako pogańską idolatrią Newton, obsesyjnie poświęcający miesiącami więcej czasu nocnym eksperymentom alchemicznym i studiowaniu każdego słowa Apokalipsy św.…”