Szerszy (europejski) kontekst polityczny wojny polsko-bolszewickiej w jej fazie kulminacyjnej przypadającej na 1920 rok zazwyczaj jest ujmowany w związku z polityką zachodnich aliantów wobec tego wydarzenia. Pisze się w tym kontekście o "pierwszym appeasemencie" Zachodu wobec totalitarnego mocarstwa 1 . Należy jednak podkreślić, że starcie Moskwy i Warszawy było pilnie obserwowane w Berlinie, a wojny polsko-bolszewickiej, której losy rozstrzygały się latem 1920 roku, nie można rozpatrywać, nie uwzględniając kontekstu niemieckiego. Ten ostatni można rozpatrywać na trzech płaszczyznach: wewnątrzniemieckiej, stosunków polsko-niemieckich oraz stosunków niemiecko-bolszewickich.
"Idee 1919 roku" i podzieleni NiemcyRok 1920 był pierwszym rokiem istnienia republikańskiej i demokratycznej Rzeszy Niemieckiej (Republiki Weimarskiej) z pełni ukształtowanymi podstawami ustrojowymi. Nowa konstytucja państwa niemieckiego, uchwalona pod koniec lipca 1919 roku przez obradujące w Weimarze Zgromadzenie Narodowe, weszła w życie w sierpniu 1919 roku 2 . Jednak rzeczywistość polityczna i społeczna Niemiec, która kształtowała się w tych ustrojowych ramach, daleka była od stabilizacji.