Dealing with diagnosis of diabetes

Abstract

The diagnosis of diabetes is both a life‐changing day for the person who receives it, and a challenging interaction for the time‐pressured health professional who delivers it. This article reviews the evidence of factors that facilitate a more helpful diagnosis conversation, describes the importance of this initial conversation on long‐term clinical outcomes, and offers suggestions drawn from psychological models on how to more effectively manage the diagnosis conversation. ‘Empathic willingness’ has been found to both assist the professional to feel less frustrated, and improve the patient's experience and clinical outcomes in the long‐term. ‘Empathic willingness’ can be taught and fostered by clinical psychologists (or their equivalents) yet are absent in the majority of settings in which people with diabetes are cared for. While many health conditions allow us to treat the ‘body’, diabetes and other conditions that require self‐management demand that we treat the ‘person’ – including their emotions. The link between the lack of structured time in the care of our patients to attend to their psychology/emotions and the poor clinical outcomes/high ‘did not attend’ rates that we see in our NHS diabetes services is discussed. Copyright © 2015 John Wiley & Sons, Ltd.

The psychosocial responses and coping strategies of diabetes mellitus type 2 patients of the Ambon culture

“…Moreover, when faced with the DM diagnosis, not all individuals accept the disease. According to Kubler-Ross (2005), the loss stage shows after the phase of anger, going through denying and bargaining and leading to depression for several years until they are in the acceptance phase (Nash 2015).…”

Diyabete Eşlik Eden Ruhsal Sorunlar ve Diyabet Yönetimi

“…Bu durum depresif bir tepkiden inkâra ve kaçınmaya kadar yetersiz glisemik kontrol ile sonuçlanabilen çeşitli yanıtlar içerebilir. 2,43 Tanı ile başa çıkma ve günlük hayata öz yönetimi dahil etme sürecine başlamak için bir diyabet eğitimcisi ya da sağlık ekibi üyesi; hasta bireyle ve aile üyeleri ile acil sorulara cevap vermek, ilk anksiyeteyi gidermek, destek sağlamak ve gerekli kaynaklara yönlendirmek için yakından çalışmalıdır. Eğitimciler, birey ve aile üyelerinin devam eden eğitime ve desteğe dahil edilmesinin önemini ve tedavi değişikliklerinin hastanın başarısız olduğu anlamına gelmediğini vurgulamalıdır.…”

“…Özbakım faaliyetlerinin yapılması için birey bunları önemsemeli ve öncelik vermelidir. 2,43,44 Diyabet sıkıntısı: Sürekli izlem ve tedavi gerektiren umutsuzluk ve koşullara bağlı duygusal karmaşayı ve komplikasyonlarla ilişkili sürekli anksiyeteyi, kişisel ve mesleki ilişkilerdeki potansiyel bozulmayı tanımlar. Diyabet sıkıntısı, majör depresif bozukluk ve depresif belirtiler arasında ayrım yapmak önemlidir çünkü bu ruhsal deneyimlerin üçü de birbirinden farklıdır ve olumsuz diyabet sonuçları ile en güçlü ilişkili olan diyabet sıkıntısıdır.…”

‘What sort of diabetes have I got?’ The importance of a label

“…If it seems as if the conversation is grinding to a halt, reflect on what has been said so far and this will act as a prompt for more, thus continuing the conversation. For further examples when dealing with a new diagnosis and follow‐up consultations see the work of Jen Nash …”