De lessen die de zorg kán en móét leren van de COVID-19-pandemie

Abstract

SamenvattingDe COVID-19-pandemie stelt zorgorganisaties voor grote uitdagingen. Hoewel specifieke aspecten prominenter zijn in bepaalde sectoren van de zorg, staan alle zorgorganisaties voor de opgave om de randvoorwaarden te organiseren waarbinnen zorgprofessionals zo veel mogelijk mensen zo goed mogelijk kunnen helpen. Vanuit managementperspectief vallen vier grote thema’s op in de manier waarop zorgorganisaties hiermee omgaan. Op de eerste plaats proberen zorgorganisaties met man en macht hun personeel inzetbaar te houden. Daarnaast worden er verschillende digitale oplossingen geïmplementeerd en wordt er op ongekende schaal en snelheid samengewerkt met organisaties binnen en buiten de zorg. Dit gebeurt in directe interactie met landelijk en regionaal beleid, dat als last of lust ervaren wordt. Om goed door de coronacrisis te komen en de zorg op een duurzame manier te organiseren in het ‘nieuwe normaal’ na de crisis, is het essentieel dat de lessen en best-practices van dergelijke initiatieven systematisch getrokken en verspreid worden.

Positieve beoordeling van de zorg weinig veranderd tijdens de coronapandemie, maar nog altijd ruimte voor verbetering

“…Een op de vier mensen met een chronische ziekte geeft bijvoorbeeld aan dat zorgverleners zeer beperkt met elkaar overleggen over hun zorg [ 3 ]. Tijdens de coronapandemie zijn veel regionale en nationale samenwerkingsverbanden tussen zorgorganisaties opgezet [ 22 , 23 ], waarbij de lessen en best practices zouden kunnen dienen om integraal beleid voor mensen met een chronische ziekte verder te verbeteren.…”

Healthcare-associated infections in Dutch hospitals during the COVID-19 pandemic

“…The high influx of patients impacted the critical care capacity, work processes, and availability and use of protective equipment in hospitals [ 2 – 5 ]. To handle the pressure and high demand of care during this crisis, hospitals reorganised their resources and delivery of care [ 6 ]. For example, elective surgeries were postponed or cancelled, intensive care unit (ICU) bed capacity was scaled up, the ratio of healthcare workers allocated to patients was reduced, external staff was hired, and changes to daily care routines, such as the frequency of patient washing, was reduced [ 7 – 9 ].…”