Dacryostenosis

Lacrimal Intubation. A Simple and Little Traumatizing Method When Using Temporary Polyethylene Tubes in the Lacrimal Canals

“…Grondahl (16) in 1963 modified Huggert's method by using a hollow probe with a lengthwise split to introduce the polyethylene tube down into the nose without at the same time making a dacryocystotomy. The patient did not need to stay in hospital.…”

Η Διασωλήνωση Της Δακρυϊκής Οδού Στους Ενήλικες

“…ΣΥΖΗΤΗΣΗ Η ιδέα της διασωλήνωσης των δακρυϊκών οδών yia την αντιμετώπιση των παθήσεων του αποχετευτικού δακρυϊκού συστήματος είναι πολύ παλιά (32,35,39,45,20). Παρ'όλα αυτά η αποδοτική εφαρμογή της αρχίζει σχετικά πρόσφατα με την χρήση διαφόρων συνθετικών ουσιών.…”

“…(52,55,57,58,70). Η επιλογή της σιλικόνης, σαν μέσο διασωλήνωσης των δακρυϊκών σωληναρίων και του ρινοδακρυ'ίκοΰ πόρου, θεωρήθηκε αναγκαία μετά τα αποτελέσματα της εργασίας του Quickert (50), δοθέντος ότι, πριν από αυτόν, χρησιμοποιείτο αποκλειστικά σωλήνας από πολυαιθυλένιο (32,35,39,43,46,47). Το $ε$ονός ότι το tube από σιλικόνη είναι αρκετά πιό εύκαμπτο, βρίσκεται σ'όλες τις διαστάσεις και σπάνια προκαλεί παρενέργειες, ακόμη κι' όταν το tube %w οποιοδήποτε λο^ο παρέμεινε στο δακρυϊκό σύστημα yia μεγάλο χρονικό διάστημα, φανερώνει τα πλεονεκτήματα του.…”

“…Η χρόνια ίνωση του οστέινου ρινοδακρυϊκού πόρου έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία λανθασμένης οδού (fausse route) με συνέπεια την αποτυχία της διασωλήνωσης. (32,43,47). Σε 5 περιπτώσεις δεν μπορέσαμε καθόλου να φτάσουμε μέχρι τον κάτω ρινικό πόρο παρά τις επανειλλημένες προσπάθειες.…”

Η Διασωληνωσις Των Δακρυικων Οδων.

“…Έκ τών 35 περιπτώσεων χρονίας δακρυοκυστίτιδος του Nahata δλαι, εκτός τεσσάρων, ανήκον εις σχετικώς πτωχήν καί κοινω νικώς καθυστερημένην τάξιν, ζώσαν εις άνθυγιεινόν περιβάλλον.5. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΕΉ Ιδέα της διασωληνώσεως των δακρυϊκών οδών δεν είναι καί τόσον πρόσφατος.Ό Velhagen αναφέρει δτι ό Dupuytren το 1883 προσεπάθησε να θεραπεύση την στένωσιν των δακρυϊκών όδων δια της εισαγωγής σωλήνος εκ χρυσοϋ είς τον δακρυορρινικόν πόρον (Grondahl (1963). ).…”