información e as observacións. 7 Por exemplo, cando se refire a «Galicia», ese «Finistère ibérico, onde tres millóns de habitantes, irredentistas portugueses, non aturan máis que de mala gana o xugo de Castela! Chámanse a si mesmos, no seu dialecto, "O Poblo [sic] Gallego", é dicir, Ar Pobl Galleg (le Peuple Gallique). A característica da súa raza é a "saudade", como lle din, ou, noutras palabras, o ser brincadora, rebelde, lixeira, segundo é costume representar os celtas» [Ápud (s. d.) Le Celtisme dans Nós, revue galicienne (de 1920 à 1936), s. l.]. 8 «A Bretaña non lles di gran cousa aos galegos cos que nos topamos (a mesma experiencia poderían tentar na Bretaña os galegos: daría resultados diferentes?)», escribe J. Fontaine (Ouest-France, 30 de agosto de 1966). 9 Cumpriría, por exemplo, analizar a imaxe que dan de Galicia e, máis en xeral, do norte de España os manuais de ensino do español. Jean-François Botrel 27 A delegación estaba composta por 19 membros, entre os que se contaban os alcaldes da Coruña, Lugo, Ourense, Pontevedra, Santiago de Compostela e Vigo (cf. La Vie Bretonne, 103, xuño-xullo de 1967, pp. 41-45). En xullo de 1969, unha delegación galega fará unha estadía na Bretaña con ocasión do Festival Intercéltico de Quimper e será recibida en Rennes o día 25. 28 Este comité estará presidido, sucesivamente, por un tal Taboada García, presidente da rexión económica do Noroeste, e por Enrique Thomas de Carranza (1918-2005), antigo director de Radio Nacional de España. 29 Este irmandamento, asinado en 1966, levará a Yvonne Jean-Haffen a facer unha estadía en Lugo (cf. «Une artiste bretonne en Galice», La Vie Bretonne, 110, p. 65). 30 Por mor, segundo o seu presidente, o almirante Amman, da dificultade de establecer irmandamentos con concellos non elixidos democraticamente e do endurecemento do réxime, co proceso de Burgos.