Cultural Determinants of Liminal Lives in Rural Anatolia: Patriarchal Veils Framing Infants’ Destinies

Abstract

This study focuses on my field experiences conducting the Turkey Demographic and Health Surveys, Turkey Maternal Mortality Survey, and extensive use of qualitative research on family planning and induced abortion in Turkey since 1993. During the surveys, I had the opportunity to gather substantial information about women's everyday experiences in relation to traditional practices, approaches to health and health care, as well as women's attitudes and emotional contexts. The women's narratives included heartbreaking and tragic experiences related to traditional gender norms within the families. In this paper, I examine the effect of patriarchal/gender hierarchies on the experiences of brides in relation to infant mortality data through a qualitative approach based on observations, field notes, and in-depth interviews with women. This research questions the impact of the culturally determined gender and age hierarchies within these extended families on the liminal life of infants and their mothers in Anatolia. How do these relationships determine the life courses of infants during their initial years? The concepts of "liminality" and development of "personhood" frame the theoretical grounds to further articulate bride/mother/infant visibility and invisibility within these families and the experiences of infant mortality.

Türkiye’deki Suriyeli Göçmen Kadınlar Arasında Güvenli Doğurganlık ve Güvenli Annelik

“…Göç, kendisine maruz bıraktığı coğrafyada tek başına yeterince medikal değişkenleri ve alternatifleri belirleyen bir süreçken (Beşer, 2012), göçmen nüfusun toplu yaşadığı kötü çevre, elverişsiz çalışma şartları, sigortasızlık, dil meseleleri, ev sahibi toplumdaki damgalama eğilimi gibi meseleler mülteci sağlığını etkilediği gibi ataerkinin mahremiyetini bağladığı kadınları, sağlık açısından büsbütün alt basamaklara atmaktadır (Çaman ve Özvarış, 2010;Civelek, 2015;Tuzcu ve Ilgaz, 2015). Yeniden bir yere yerleşmenin ve kültürel değişimin sonucu olarak göçmen annelerin deneyimleri, aile birimleri ve içlerindeki bozulmanın derecesine bağlı olarak dikkate değer şekilde çeşitlenmektedir.…”

“…Bu noktada, damgalanma korkusu, utanma, gizleme ve gizlenme deneyimlerini gözlemek mümkündür. Hiç kuşkusuz, genel olarak bir İslam ülkesinin tarihsel ataerki sermayesi, beklentiyi, özellikle mesele üreme sağlığı olduğunda, Anadolu coğrafyasında olduğu gibi sağlık hizmetlerine, özellikle aile planlaması yöntemlerine dair talepte vekâletin erkek ve soyu üzerinde olmasından yana oluşturmaktadır (Civelek, 2015). Bu kısır döngü, antropolojinin temelde kadınlığın, toplumsal cinsiyet rolleri bağlamında üretken doğanın sembolik bir biçimi oluşu ve bu şekilde erkeğin rasyonel kültür kuruculuğu ile mesafesinin kurulduğu görüşü (Ortner, 1974) ile çoğu kültürde her kadının, öncelikle müstakbel anne olarak kabul edilişi üzerinde yükselmektedir.…”

“…(Civelek, 2019b). Şüphesiz Anadolu, tüm bu yaklaşımların genel olarak aktif olduğu bir kültür coğrafyasıdır; çocuk doğurmayı ve çocuk büyütmeyi doğrudan doğruya erkeğin/kocanın soyu ve onuru üzerine kurulu ataerkil diyalogların belirlediği süreçler hâkimdir (Civelek, 2015). Genellikle akrabalık bağları ile oluşturulmuş hane halkları, kendi bünyelerinde kabul görmüş sosyal, ahlaki ve dini değerlerle sosyalleşmenin ilk kaynağı, toplumsal cinsiyet rolleri ve ahlak ilişkisi konusunda da ilk talim-terbiye alanlarıdır.…”

“…1923-1955 yılları arasında pronatal 8 ; 1955-1980 dönemi arasında antenatal 9 ; 1980'in aile planlaması kavramını Anayasa 10 içine alışıyla 2000'lerin başına kadar süren yine antenatal ve sonrasında antenatal yasalarda değişiklik yapmadan iktidar söylemi olarak sürdürülen çocuk sayısını arttırmaya yönelik (HÜNEE, 2010) muhafazakar-pronatal çağrılar,"kadını yaratılış fıtratından toplumsal ve biyolojik gerçekliğinden tecrit etmeden" 11 yapılan doğurganlık hesapları ile süregelmektedir (Saluk, 2014). Aslına bakarsanız, bu coğrafyanın özellikle kırsal toplumsal yaşamında hüküm süren din ve gelenek arasında kurulmuş ve içselleştirilmiş olan ilişki-geleneğin, dini kaideye dönüştürüldüğü bir devir daime girmesi ile beslenen bir ilişki- (Civelek, 2015), nüfus planlamalarına ve doğurganlık tercihlerine kendiliğinden -fakat rızaya dayalı söylem üretimi işin içine girerse kendiliğinden oluşu tartışmalı-kuvvetli müdahalelerden biridir. Bu bağlamda, Türkiye'de sığınmacıların ve mültecilerin 12 ülkeye kabul edilmelerinin ardından, sosyal yaşamlarını ve ilişkilerini düzenlemeye çalışmalarının, ailelerini ayakta tutma mücadelesi verişlerinin, geliştirdikleri yaşam stratejilerinin, aslında Müslüman olmaları ve ataerkil söylem kapsamında değerlendirildikleri için bütünleşme getireceği beklentilerine karşılık bazı oranları Demir (2015:11,12,22) vermiştir: Türkiye'de halkın sadece yüzde 13'ü Suriyeli göçmenlerin toplumla bütünleşebileceğine inanmaktadır.…”

The Base Articulations of the Liminality Concept

“…Based on the fact that rituals can be seen so often, even in modern times, it means that they create society. Even the cultures can be different from a society to another, they share the same state-they lead their life in liminality with the reason to change or to evolve (Turner, 1957;Civelek, 2015;Budica, Busu, Dumitru, & Purcaru, 2015).…”