Critique of the Developmental Position in Mental-Retardation Research

Abstract

In mental-retardation research the developmental approach states that when retarded groups at a particular developmental level—as determined by mental age (MA)—perform more poorly on experimental tasks than do nonretarded groups who are at the same developmental level, the poorer performance of the retarded groups is due to the baleful influence of motivational and related noncognitive processes. A critical review of the ample literature raises questions about the statements by developmentalists that there is a substantial body of valid evidence to support their claims.

Performance of retarded and nonretarded persons on information-processing tasks: Further tests of the similar structure hypothesis.

“…For example, it might be argued that Piagetian tasks are more susceptible to ceiling and floor effects (cf. Spitz, 1983) than information-processing tasks, or that the information-processing studies used inferior procedures for organicity screening. These and the other artifactual explanations we have considered seem at least moderately plausible.…”

Διερεύνηση της ικανότητας αντίληψης οπτικών πλάνων και επίδοσης σε έργα της θεωρίας του νου σε παιδιά με νοητική καθυστέρηση αγνώστου αιτιολογίας, σύνδρομο Down και τυπική ανάπτυξη

“…ομάδες δεν παρουσιάζουν στατιστικά σημαντικές διαφορές δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι λειτουργούν κατά τον ίδιο τρόπο (Spitz, 1983(Spitz, , 1988. Όταν όμως οι έρευνες δεν επικεντρώνονται σε έργα τύπου Piaget, που είναι περισσότερο νατουραλιστικά (μοιάζουν δηλαδή με τα προβλήματα της καθημερινής ζωής), αλλά σε έργα επεξεργασίας πληροφοριών, που είναι πιο λεπτομερειακά και ιδιαίτερα απαιτητικά σε σύνθετες γνωστικές διαδικασίες και στρατηγικές (π.χ., λογική ανάλυση, πρόβλεψη και έλεγχος υποθέσεων), η «Υπόθεση της παρόμοιας δομής» δεν υποστηρίζεται επαρκώς •Weiss, Weisz & Bromfield, 1986•Weisz, 1990.…”

“…Το γεγονός της εξίσωσης ως προς τη νοητική ηλικία, παρέχει μια επαρκή εμπειρική βάση για να ερμηνευθεί ως ένα βαθμό η μη ύπαρξη διαφορών στην επίδοσή τους. Οι θέσεις όμως του Zigler ότι, πρώτον αν δεν εντοπίζονται διαφορές στις επιδόσεις των παιδιών αυτό συνηγορεί υπέρ της υπόθεσης ότι υπάρχει παρόμοια δομή και δεύτερον ότι, τα παιδιά με νοητική καθυστέρηση αγνώστου αιτιολογίας εμφανίζουν σχεδόν πανομοιότυπα γνωστικά επίπεδα επιδόσεων με τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης, έχουν δεχθεί κριτική (Gardner, 1983•Fodor, 1983•Spitz, 1983. Λαμβάνοντας υπόψη τις ποιοτικές παρατηρήσεις, τα παιδιά με νοητική καθυστέρηση διαφορετικής αιτιολογίας φαίνεται ότι: α) χρησιμοποιούν αποσπασματικά τις λεκτικές στρατηγικές (Bray & Turner, 1986), β) κωδικοποιούν οπτικά τους ερεθισμούς με βάση κυρίως τα εμφανή εξωτερικά τους χαρακτηριστικά και γι' αυτό συχνά υπόκεινται σε σφάλματα αντιληπτικού ρεαλισμού, γ) κάνουν χρήση της παθητικής λεκτικής επανάληψης (Butterfield et al, 1973), δ) δυσκολεύονται να συγκεντρώσουν και να μετατοπίσουν την προσοχή τους (Burack, Evans, Klaiman & Iarocci, 2001•Merrill & Taube, 1996 και ε) εμφανίζουν περιορισμούς της οργάνωσης για τις χωρικές και οπτικές πληροφορίες (Feuerstein et al 1980•Spitz, 1982.…”